لطفا منتظر باشید ...
9 ـ تجلّي کرامت انسان در کار
خداي سبحان در آفرينش بشر، کرامت را تعبيه نمود و هويت او را با کرم سامان بخشيد و تمام شؤون علمي وعملي انسان را کريمانه رهبري مي کند تا در هيچ کاري به تاج کرامت وي، که اوج انسانيت اوست، گزندي
نرسد. از اين رو، رهبران الهي که مُبَين و مُبَلِّغ پيامِ خداوندِ سبحان هستند، فرموده اند: شايسته
است که عبادت خدا و بندگي در ساحت او، بردگانه يا سوداگرانه ناشي از هراس دوزخ يا آزمندي به بهشت
نباشد؛ بلکه مبدأ پرستش او، دوستانه و عارفانه باشد؛ يعني شوق ديدار خدا و علاقه به لقاي او سبب
عبادت او گردد.اين دل مايه معرفتي و جان مايه اعتقادي به منظور صيانت کرامت انسان سازمان يافته است تا بشر در اصلي
ترين وظيفه خود که پرستش در پيشگاه خداي سبحان است، کريمانه برخورد کند؛ نه از روي ترس، ذلت، طمع و...جامعه کارگري، وزارت کار و امور اجتماعي و همه علاقه مندان به نظام خلاقيت و کوشش را به عنصر هنري و
اصل ظريف مينياتوري و منبّت کاري گنبد دوّار کارگري رهنمود مي دهد و آن اين که:شايسته است اصل کار، نه براي ترس از تنگدستي باشد و نه براي آز به زراندوزي؛ بلکه کار بايد براي
هنرمندي و مظهر خلاقيت خداوندي رواج يابد تا
فرهنگ کار، چيزي جز فرهنگ هنر آفرينش و زايش و رويش صنعت نباشد. در حق اين گونه شهروندان که زمينه
پيدايش و گسترش مدينه فاضله اند يعني درباره دستان هنرمند قشر بزرگوار کارگر، سزاست که سروده شود:«بوييدم و بوسيدم و بر مردمک ديده نهادم».
