لطفا منتظر باشید ...
ابتناي توسعه ممدوح بر عقل و علم
از ديدگاه قرآن، همه مسائل و از جمله توسعه، بر محور عقل و علم استوار است. وقتي که عقل محور شد، هم بهجا و به مورد دستور مهر عاطفي مي دهد و هم در جاي خود، دستور قهر انتقامي؛ مثلاً اسلام در بخش حقوقي و
کيفري، در عين حال که رحمت را امضا مي کند و عاطفه را مي ستايد: رحماءُ بينهم 1 نيز مي فرمايد: اگر مرد
يا زني، تن به تبه کاري داده، هنگام اجراي حد، آگاهانه و عاقلانه حضور پيدا کنيد: و لا تأخذکم بهما
رأفة في دين الله. 2 از اين بيان، معلوم مي شود که اگر خدا انسان هاي مسلمان را با رحماء بينهم مي
ستايد، معيار، رحمت عقلي است؛ نه رحمت عاطفي. پس، واضح است که عقل (نه عاطفه) بايد بر همه شؤون زندگي
نورافکن بوده، اشراف داشته باشد.اگر کسي توسعه مطلوب را به رفاه طلبي و اتراف و اسراف تفسير کند، سرمايه داري غرب را اُسوه توسعه
اقتصادي قرار مي دهد؛ حال آن که اين تفسير، باطل و ناصواب است و آنچه که اسوه و الگوست، نظام عقلاني
است که اسلام آن را ترويج کرده است که انسان در توليد، بر محور عقل فعاليت کند و در محور مصرف نيز بر
محور عقل مصرف کند.قرآن عظمت اقتصاد و تأثيرمال را در جامعه مشخص کرده و مال را خير و به منزله ستون فقرات جامعه معرفي
کرده است و در پرتو آن، مشخص نموده که عاقل کيست: و لا تؤتوا السّفهاء أموالکم الّتي جعل الله لکم
قياماً . 3 مال، مايه قوام جامعه است و جامعه تهي دست، قدرت قيام و قوام ندارد. مَثَل مال در جامعه،
مثل
1. سوره فتح، آيه 29.2. سور نور، آيه 2.3.سوره نساء، آيه 5.
