سخن ناشر
شمس طالع دين، گستره حيات را روشن و فرصت بهره مندى از مواهب طبيعى انسانى و الهى را فراهم ساخته تاآدمي با هدايتِ آن فروغ آسمانى وبهره گيرى از تمامي توانمندى هاى لازم و دراختيار، به برترين جايگاه
خود يعنى مقام خلافت الهى درزمين و عبوديت و عنديّت در سماء، نائل شود.اين برترين موهبت الهى، همواره مورد تهديدهاي جباران و نيز تحديدها وتحريف هاى اربابان قدرت و
نيرنگ بوده و مي باشد. در واقع، انسان هاي برخوردار از دين در پرتو قدرت وعزّت دين به خطرات وطوفان
هاى توفنده اى تبديل مي شوند كه قدرت هاى برترِ طغيان گر، همواره از آن ها هراسناك بوده ، در مقام طرد
و نفى آنان اقدام مي كنند؛ بلكه تمام توان را در جدايى دين از عرصه حيات بشرى به كار گرفته تا انسان
را خلع سلاح كرده، آن گاه بر او بشورند: لا يزالون يقاتلونكم حتّى يردّوكم عن دينكم إن استطاعوا .1 اين پيكار مستمر و همه جانبه، گاهى در لباس جنگ نظامي رخ مي نمايد و زمانى در كسوت فرهنگي – علمي و
حتى عقيدتى، خود را نشان مي دهد. بديهى
1 . سوره بقره آيه217 .