برادرند. گرچه برادرى نَسَبى بين افراد خانواده وجود دارد، ولى دايره آن محدود است؛ اما برادرى بر
محور ديندارى و ايمان دينى، داراى دايره وسيع و ثبات آن افزون است؛ زيرا اساس آن، بر ايمان به خدايى
است كه همه انسان ها را ازمنشأ واحد آفريده و براساس برنامه هماهنگ، براى رسيدن به هدف واحد هدايت
كرده است؛ البته جامعه شناسان براى دين، كاركردهاى اجتماعى ديگرى نيز ذكر كرده اند.3
معنا بخشى به زندگى
بعضى از جامعه شناسان در تحليل دين ميگويند: جوهر دين را بايد در اين واقعيت جست وجو كرد كه دين درواقع، واكنشى در برابر تهديد به بىمعنايى در زندگى بشرى و كوششى براى نگريستن به جهان، به صورت يك
واقعيت معنادار است.4 شايد اين فايده از مهم ترين فوايد دين باشد؛ زيرا زمانى زندگى براى انسان معنا دارد كه بداند هدف و
معناى آن چيست و براى چه آفريده شده است؛ در واقع، اگر معناى زندگى را در جهت تأمين جاودانگى و ابديت
انسان تبيين كنيم، به يكى از عظيم ترين و اصلىترين فوايد دين دست يافته ايم. از اين رو، گفته اند: سرّ
حاجت انسان به دين، جاودانه بودن و زندگى اخروى اوست و اگر جاودانگى مطرح نباشد،
زندگى لغو خواهد بود.
1 . جامعه شناسي دين، ص 179 .2 . سوره حجرات، آيه 10 .3 . جامعه شناسي دين، ص 213 – 210 .4 . همان، ص 239 و273 .