انتظار بشر از دین نسخه متنی

شناخت دين و انتظار انسان از دين و انتظار دين از انسان تا حدودي موفق و کاميابند.

گروه دوم، کساني اند که تا اندازه اي از ادلّه عقلي بهره مندند؛ اما عمده تلاش و گوشش آن ها بر محور
ادله نقلي و آيات قرآني و روايات معصومين عليهم السّلام مي باشد؛ اين گروه نيز تا حدودي موفّق هستند.

گروه سوم، کساني اند که هم در بحث هاي عقلي ضعيف و راجلند و هم در بحث هاي نقلي تهي؛ نه مي توانند آيات
و روايات مأثور را خوب بررسي کنند و نه ادله عقلي را کاملاً تحرير و تبيين نمايند. اين گروه که نه
سلاح عقلي دارند و نه سلاح نقلي، نه مي توانند به خوبي انتظار انسان را از دين يا انتظار دين از انسان
را تبيين کنند و نه حق بحث و گفت وگو دارند.

به ديگر سخن، کساني که نه در بحث هاي عقلي متعمّقند و نه از
بحث هاي نقلي متنعم، نمي توانند انتظار دين از انسان را درست تبيين کنند. از اين رو، گاهي
اظهارنظرهايي مي کنند که صحيح نيست.

اينان مي گويند: اساساً دين براي خدا و آخرت و اخلاق است و کاري به سياست و حکومت و معيشت انسان ها
ندارد و اگر به آن ها گفته شود که چرا انبيا حکومت تشکيل دادند يا چرا مبارزه کردند و در راه تأمين
عدل و آزادي مردم به شهادت رسيدند يا چرا پيامبر اسلام صلي الله و عليه و اله و سلّم جنگ هاي فراواني
را که بر آن حضرت صلي الله عليه و اله و سلّم تحميل شده بود اداره کرد و حکومت تشکيل داد؟ در جواب مي
گويند: اين کارها به دين ربطي ندارد و پيامبران اين کارها را طبق دستور خدا انجام ندادند؛ بلکه چون
انسان هاي آزادي خواهي بودند، از جهت بشري بودن خود، اين کارها را انجام دادند؛ در حالي که غافلند که
دستور دفاع، جهاد، قضا و داوري در مسائل حقوقي مردم در متن وحي الهي قرار گرفته است.