ميگشايند، مورد سرزنش قرار ميدهد و ميفرمايد:
اي نكوهندهي جهان، فريفته به نيرنگ آن، به دروغهايش دلباخته وبهنكوهش آن
پرداختهاي، فريفتهي دنيايي و سرزنشش مينمايي؟ تو بر دنيادعوي گناه داري يا دنيا
بايد بر تو دعوي كند كه گنهكاري؟ دنيا كيسرگشتهات ساخت وچسان به دام فريبت
انداخت... دنيا خانهي راستي استبراي كسي كه آن را راستگو انگاشت و خانه ي پند
است براي آن كه از او پندآموخت.
2. فطري بودن دوستي دنيا
محبّت به دنيانيز امري طبيعي و مطابق با فطرت آدميان است؛ چنان كهحضرت علي(ع)ميفرمايد: مردم فرزندان دنيايند و نبايد كسي را به سببدوست داشتن مادرش سرزنش كرد.علامه طباطبايي نيز دوستي دنياو وابستگيهاي آن را امري فطري وضروري ميداند و
مينويسد:در غير اين صورت بقاي نوعي انسان به خطر مرگ و نيستي مبتلا ميگشت.شهيد مطهري، ضمن بحث مبسوطي پيرامون دنيا و علاقهي به آن،ميگويد:بعضي ميگويند آنچه از نظر اسلام مطرود است علاقهي به دنياست... . اگرمقصود از علاقه
صرف ارتباط عاطفي است، نميتواند سخن درستي باشد....قرآن كريم اين عواطف را به
عنوان آيات و نشانههايي از تدبير الاهي وحكمتهاي ربوبي ياد ميكند. اين عواطف يك
سلسله كانالهاي ارتباطيبين انسان و جهان است؛ بدون اينها انسان نميتواند راه
تكامل خويش رابپيمايد... .آنچه مورد نكوهش قرار گرفته وابستگي به امور دنيايي
ودراسارت آنها بودن است. ...اين است كه دنيا پرستي نام دارد و اسلام سخت باآن
مبارزه ميكند.با اين بيان شيواي استاد مطهري، ناسازگاري ظاهري بسياري از رواياتدربارهي دنيا و
محبّت آن از ميان ميرود.
3. تفكيكناپذيري دنيا و آخرت
بين دنيا و آخرت تضاد وجود ندارد و استفاده از مواهب اين دنيا انسان رااز نعمتهاياخروي باز نميدارد. چنان كه امام صادق (ع) ميفرمايد: خداوندبه زودي براي ما و شيعيان
ما دنيا و آخرت را جمع ميكند.در اشعار منسوب به حضرت علي(ع) چنين ميخوانيم:چقدر زيباست دين و دنيا هرگاه با هم جمع شودخداوند مبارك نگرداند دنياي بدون دين را
قرآن كريم نيز اين تصور را كه مؤمنان نبايد از نعمتهاي دنيا استفادهكنند، نادرست
ميشمارد و ميفرمايد:قل من حرّم زينهالله الّتي اخرج لعباده والطيبات من الرزق قل هيللذين آمنوا
في الحيوه الدنيا خالصه يوم القيمه.(اي پيامبر) بگو زيورهايي كه خداوند براي بندگانش پديد آورده و (نيز)روزيهاي پاكيزه
را چه كسي حرام گردانيده است؟! بگو اين نعمتها درزندگي دنيا براي كساني است كه
ايمان آوردهاند و روز قيامت نيز ويژهيآنان است.همچنين ميان كارهاي دنيا و آخرت هيچ دوگانگي و تفكيك وجود نداردو هرگاه استفاده از
اين نعمتها با توجه به مقصد اصلي انسان انجام گيرد،عبادت شمرده شده، سبب سعادت
در آخرت خواهد شد؛ چنانكه حضرتعلي(ع) به علاء بن زياد، كه خانهيي وسيع داشت،
فرمود:
هرگاه در آن مهمانان را طعام دهي و خويشاوندان را بنوازي و حقوقي كه بهگردن توست
ادا كني، به خانهي آخرت هم پرداختهاي.