نگاهی به فقر و فقرزدایی از دیدگاه اسلام نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
تتبّع دركلام فقها و نيز رواياتي كه مستند فتواي آن بزرگان است، بيان‌گرآن است
كه مراد از گذران زندگي تنها اكتفا به كم‌ترين حدّ معشيت، كه دراقتصاد ملاك فقر مطلق
شمرده مي شود، نيست؛ بلكه بدان معناست كه فقيرچنان ياري شود تا به سطح زندگي
متوسط افراد جامعه دست‌يابد. البتّه اين درصورتي است كه تأمين همه‌ي فقرا در اين
سطح ممكن باشد. آنچه ازكلام فقيهان،درباره‌ي حدّ فقر و ملاك پرداخت زكات، مي‌توان
استفاده كرد، چنين است:1. كساني كه به رغم داشتن سرمايه‌ي كسب يا اشتغال از درآمد كافي براي‌مخارج
زندگي، در حد متعارف بي‌بهره‌اند، فقيرند.2. آنان كه قدرت تأمين هزينه‌هاي روزمره دارند، امّااز تهيه‌ي مسكن،لوازم خانه،
مخارج ازدواج و مانند آن ناتوانند، مي‌توانند به قدر نياز از زكات‌بهره‌گيرند.3. كساني كه به سبب ناتواني جسمي قدرت كار و كسب درآمد ندارند،فقير شمرده مي‌شوند.4. آنان كه با داشتن مهارت، به سبب نداشتن ابزار كار و سرمايه، كارمناسب ندارند و نيز
كساني كه به سبب پرداختن به دانش نمي‌توانند درآمدبه‌دست آورند، مي‌توانند از
زكات استفاده كنند. البتّه گروهي مي‌گوينددانشجو وقتي مي‌تواند از زكاتي كه سهم
فقيران است، بهره‌گيرد كه دانش‌اندوزي بر وي واجب عيني يا كفايي باشد. درغيراين
صورت، اگر در تحصيل‌قصد قربت داشته باشد، مي‌تواند از سهم سبيل‌اللّه، كه يكي ديگر از
مواردمصرف زكات است، استفاده كند.از سوي ديگر، افرادي كه توان كار و كسب در آمد دارند، امّا به سبب‌تنبلي و سستي كار
نمي‌كنند، از نظر فقيهان، فقير شمرده نمي‌شوند و پرداخت‌زكات به آن‌ها جايز نيست.
