بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
255چرا ممکن نيست که خداوند در عين قانون گذاري چنين حقي را که حقي است اخلاقي و غيراز آزادي تکويني انسان در انتخاب خير و شر است براي انسان قائل شود ؟چه تناقضي پيش مي آيد ؟يا چه لطمه اي ازاين راه به مفهوم خداوندي و ربوبيت خداوند و انسانيت وبندگي انسان وارد مي شود ؟نتيجه مي گيريم که فرض توحيد به عنوان وظيفه اصلي انسان، وجود قوانيني به عنوان قوانين خداوند منطقا ً « حق آزادي » انسان را در انتخاب و يا عدم انتخاب توحيد وعمل کردن يا نکردن به آن قوانين در صحنه زندگي سياسي - اجتماعي را نفي نمي کند و تناقضي در کار نيست و نمي توان اصل «توحيد» را مخالف آزادي ديني به عنوان يک حق سياسي - اجتماعي دانست.در اين جا به معناي دوم محتمل از تعبيرات نقل شده از کتاب فلسفه حقوق بشرمي رسيم و آن اين است که معناي آزاد نبودن انسان در مقام تشريع اين است که شخص يا گروهي يا دولتي حق دارد انسانها ي ديگر را با اعمال زور و سلطه به پذيرفتن يک دين معين يا به تغيير ندادن ديني که دارد مجبور کند.اگر منظور از آزاد نبودن انسان در مقام تشريع اين باشد چنان که از تعبير دستور به « جهاد ابتدايي » بر مي آيد قطعا ً اين معنا با حقوق بشر منافات دارد و اين جاست که دو نظريه متضاد در برابر هم قرار مي گيرد.اگر صاحب کتاب فلسفه حقوق بشر و هم فکران ايشان غرضشان از مقابله و مخالفت با اصل آزادي دين در اعلاميه حقوق بشر اين است که از اصل کلامي - اخلاقي - فلسفي عبوديت انسان در برابر خدا دفاع کنند بايد توجه کنند که آزادي دين در حقوق بشر هرگز مخالف اين اصل نيست و دليلي بر نفي حقوق بشر از اين حيث وجود ندارد.اگر منظورشان از آن کار، دفاع از روش حکومت هايي است که مانع آزادي دين هستند و به اين جهت دست به تدوين حقوق بشر ديگري غير از حقوق بشر معاصر زده اند بايد توجه کنند که اين حقوق بشر مورد نظر آنها در جهان معاصر قابل پيروي نيست. دعوت به اين حقوق بشردرسطح جهان اصلا ً معنا و مفهومي ندارد.
لطفا منتظر باشید ...
