بحرانها ، چالش ها، راه حل ها نسخه متنی

279

پاسخ روشن اين پرسش اين است که آن اقوال و افعال مي گويند هر گاه
مسلمانان در شرايطي مانند شرايط فرهنگي حجاز قرار گيرند دعوت توحيدي را همان گونه بايد انجام دهند
که پيامبر اسلام انجام مي داد، يعني همان ضوابط اخلاقي - انساني را مراعات کنند که او مراعات مي کرد.

آن اقوال و افعال به هيچ وجه به بيش از اين دلالت نمي کند و گستره حجيت آنها وسيعتر ازاين نمي تواند
باشد.
آنها هرگز اين پرسش را پاسخ نمي دهند که اگر در مرحله ديگري از تاريخ انسان و در واقعيت هاي فرهنگي
جديد و در جامعه ها و دولت هاي جديد يا نيمه جديد، انسانها آزادي ديني و آزادي سياسي را در مفهوم حقوق
بشري معاصر، پايه نظام اجتماعي و سياسي خود قراردهند مسلمانان چه بايد بکنند ؟

آيا اين آزاديها را
بپذيرند و ا زآن استقبال کننند و دين داري خود ر ا در نظام اجتماعي مبتني بر حقوق بشر، انجام دهند يا
راه ديگري بروند ؟

آن اقوال و احوال مشخص قطعا ً در برابراين پرسش ساکت است.
پاسخ پرسش فوق ر ابه گونه اي ديگر بايد به دست آورد. مثلا ً بايد اين موضوع را بررسي کرد که در شرايط
فرهنگي معاصر و در جامعه ها و دولت هاي جديد و نيمه جديد، سلوک توحيدي و حفظ زمينه ايمان که محتواي
اصلي پيام پيامبر اسلام بود با حقوق بشر و آزادي هاي سياسي و ديني چه نسبتي دارد ؟

بايد پرسيد آيا با
مبنا قرار گرفتن اين حقوق در نظام اجتماعي، آن سلوک و زمينه بهتر حفظ نمي شود و کمتر دچار آفت نمي
گردد ؟

آيا مراعات حقوق بشر معاصر و دموکراسي مبتني بر آن، به عنوان يک روش سازماندهي حکومت در عصر
حاضر به دين داري و ايمان ورزي انسانها بيش از روش هاي ديگر ياري نمي رساند ؟

آيا مراعات عدالت وخدمت
و محبت به انسانها که مورد توصيه دين است در نظام سياسي دموکراتيک مبتني بر حقوق بشر بهتر تأمين نمي
شود ؟

پاسخ ما به همه اين پرسش ها مثبت است.