اسلام و روابط بين الملل - نظام سیاسی اجتماعی اسلام نسخه متنی

همچنين امام صادق (ع ) ازپيامبر اكرم اين گونه نقل مى كند.

(مـَنْ اَصـْبـَحَ وَ لَمْ يـَهـْتـَمَّ بـِاُمُورِ الْمُسْلِمينَ فَلَيْسَ مِنْهُمْ وَ مَنْ سَمِعَ رَجُلاً يُنادى يا لَلْمُسْلِمينَ فَلَمْ يُجِبْهُ فَلَيْسَ بِمُسْلِمْ).(259)

هركس صبح كند و به امور مسلمانان همت نگمارد، از آنها نيست و هركس بشنود كه مردى فرياد مى زند (مسلمانها به دادم برسيد) و جوابش را ندهد مسلمان نيست .

بـنـابـرايـن ، بـر هـر مـسـلمـان بـالغ و عـاقـلى واجـب عـيـنـى اسـت كـه بـا تـوجـه بـه شـروط ذيل به كمك مظلومين بشتابد.

1 ـ احـراز ظـلم و تـعـدى و نـقـض حـقـوق و آزاديهاى اساسى مردم مظلوم و عدم رسيدگى از سوى مقامات صلاحيتدار آن كشور

2 ـ درخواست كمك و يارى از سوى افراد ستمديده

3 ـ احتمال كسب نتيجه ..(260)

اسلام و روابط بين الملل

حكومت اسلامى به حكم ضرورت و تكليف ، بايد با دولتها و ملتهاى ديگرى روابط سياسى ، اقتصادى ، فرهنگى و نظامى داشته باشد. در مقابل ،كشورهاى ديگر نيز به برقرارى روابط بـا حـكـومـت اسـلامى خواهند پرداخت . اسلام براى تحقق اهداف مهم خود وايجاد روابطى عادلانه و منطقى و دور از هر گونه استعمار و استثمار، دستورات صريح و روشنى دارد كه به بررسى مهمترين آنها مى پردازيم .

همزيستى مسالمت آميز

هـمـزيـسـتـى مـسـالمـت آميز به شيوه مناسبات بين كشورهايى كه داراى نظامهاى سياسى اجتماعى مـخـتـلف هـسـتـنـد، اطـلاق شـده اسـت و مـنـظـور از آن رعـايـت اصول حق حاكميت ، برابرى حقوق ، مصونيت ، تماميت ارضى ، عدم مداخله در امور داخلى كشورها و حل اختلافات از طريق عدم توسل به زور مى باشد..(261)

اسـلام در روابـط بـيـن المـللى خـود، اصـل هـمـزيستى مسالمت آميز را به عنوان نخستين و مهمترين اصـل حـاكـم عـرضـه داشـتـه (262) و سـيـاست صلح جويانه را هميشه به پيروان خود توصيه كرده است ، چنانكه مقتضاى فطرت انسان نيز برخورد مسالمت آميز ديگران بااوست .

دراينجابه برخى از دستورات مهم اسلام براى تاءمين همزيستى مسالمت آميزاشاره مى شود.

الف ـ عدم تحميل عقيده

در اسلام هيچ گونه تحميل عقيده اى از سوى امت اسلام به ملتهاى ديگر وجود ندارد تا زمينه اى بـراى ايـجـاد تـشـنـج و درگـيـرى بـاشـد و بـطـور كـلى ، عـقـيـده بـا اكـراه قابل تحميل نيست .

(لا اِكْراهَ فِى الدّين ).(263)

هيچ جاى اكراهى در دين نيست .

(وَ لَوْ شـاءَ رَبُّكََلامـَنَ مـَنْ فـِى اْلاَرْضِ كـُلُّهـُمْ جـَمـيـعـاً اَفـَاَنـْتَ تـُكـْرِهُ النـّاسَ حـَتـّى يـَكـُونُوا مُؤْمِنينَ).(264)

اگر پروردگارت مى خواست همه آنهايى كه در زمين زندگى مى كنند، يكسره ايمان مى آوردند، اينك آيا تو بر مردم فشار مى آورى تا با بى ميلى مؤ من شوند.

ب ـ تبليغ مسالمت آميز

يـكـى از رسـالتـهاى مهم حكومت اسلامى ، معرفى دين حق (ما عَلىَ الرَّسُولِ اِلاّ الْبَلاغُ) است و در اين راه شيوه هاى مسالمت آميز ارائه شده است ؛ چنان كه قرآن مى فرمايد:

(اُدْعُ اِلى سَبيلِ رَبِّكَبِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جادِلْهُمْ بِالَّتى هِى اَحْسَنُ).(265)

بـا حـكمت و با اندرز نيكو (مردم را) به پروردگارت فرا خوان و به شيوه اى كه بهتر است ، با آنان بحث و گفتگو كن .

(وَ مَنْ اَحْسَنُ قَوْلاً مِمَّنْ دَعا اِلَى اللّهِ وَ عَمِلَ صالِحاً).(266)