بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
در تاريخ مناسبات ائمه ( ع ) با اصحاب معاصرينشان بسيار است . با اين نگرش , امام عليه السلام در دوران حضور , همان مرزبان بيدار و هماره هوشيارى است كه وظيفه ء حراست از مرزهاى مكتب را كه وى حافظ كليت آن است شخصابر دوش گرفته است . اما در دوران غيبت , بخصوص غيبت كبرى وضع كاملا تفاوت مى يابد . در اين دوراناز طرفى بخاطر نيازهاى روز افزونى كه اكنون ديگر نه بوسيله امام عليه السلام بل بوسيله علماء دين بايد برآورده شود , و از طرف ديگر , بخاطر اختلاف نظرهاى طبيعىميان علماء و خبرگان دين كه محور بارز و قاطعى هم براى رفع آن نيست , راه به روى افكار ونظرات و برداشتهاى مختلف در اصول و فروغ دين باز است , و در ميان نظرات گوناگونى كه ابراز مى شود طبيعتا عناصرى هم از مكاتب انحرافى يا از مذاهب غير امامى شيعى ( زيدى , اسماعيلى , فطحى و . . . ) به مجموعه ء مكتب اهل بيت عليهم السلام راه مى يابد كه خلوص و اتفاق آن را تهديد مى كند و حتى در دراز مدت ممكن است جهت مكتب را بكلى دگرگون نمايد . اينجاست كه يكى از مهمترين وظائف رهبران امت در آن برهه از زمان رخ مى نمايد , وظيفه اى كه درست به انجام رسيدن آن ميتوانسته است به معناى حفظ مذهب و معادل جهادى سرنوشت ساز باشد . و آن وظيفه عبارت است از اين كه تشيع به مثابه ءيك نظام فكرى و عملى , مرزبندى شود و براى آن از لحاظ عقيدتى و عملى با استفاده از ميراث ارزشمند سخنان ائمه عليهم السلام چهار چوبى ترسيم گردد . و بدين گونه هويت مستقل و مرزبندى شده ء مذهب اهل بيت ( ع ) مشخص گشته در معرض فهم