بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
سال بعد از مفيد همواره در حوزه ء فقاهت شيعه معمول و متداول بوده , آن فقيه نامدار را به فتاوى وى در آن كتاب رسانده است . اين روش استدلال همان خط جامع و كاملى است كه پيش از او در هيچيك از دو جريان فقهى شيعه يعنى جريان ابن بابويه و جريان قديمين سابقه نداشته و شيخ بزرگوار ما مبتكر و مؤسس و پايه گذار آن است .
ب رساله هاى فقهى
اين رساله ها با وجود حجم كم , گوياى عمق دانش فقهى شيخ بزرگوار است , اگر چهبرخى از آنها مانند رساله ء[ ( المسح على الرجلين] ( و[ ( ذبائح اهل الكتاب ) ] مشتمل بر استدلال هاى جدلى و شبه عقلى است , لكن بعضى ديگر به درستى حاوى اسلوب متين و قوى و منظم فقهى است مثلا رساله ء[ ( المهر] ( يا[ ( جوابات اهلالموصل فى الرؤيه و العدد] ( يا[ ( المسائل الصاغانيه] ( . در رساله ء رؤيت و عدد كه مخصوص رد قول منسوب به صدوق ( ره ) و برخى ديگر از فقهاى قديم مبنى بر سى روز بودن ماه رمضان است , شيخ مفيد استظهار از آيات و بهره گيرى از لغت و استشهاد به احكام فقهى مسلم , و بحث در فقه الحديث رواياتى كه مورد استدلال خصم است , و مناقشه در سند و ذكر احوال رجال و نكات فراوانى در فهم و استنباط از احاديث را در كنار هم آورده و از هريك به بهترين و پخته ترين وجهى استفاده كردهاست . از كارهاى جالب وى در اين رساله اين است كه در جائى پس از ذكر حديث مورد استدلال طرف مقابل , هم سند آنرا تضعيف مى كند هم مضمون آنرا با تكيه بر استدلالى متين , غير معقول و دور از بيان حكمت آميز امام و ناشى از جعل كسى كه عامى و