بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
جاهل است مى شمرد , و هم با قرائنى احتمال ارسال سند آنرا مطرح مى سازد كه اين نكته ء اخير نشان دهنده ء تبحر و احاطه او به حديث است ( رجوع شود به رساله ء مزبور , صفحه ء 23 به بعد , فصل مربوط به روايت يعقوب بن شعيب از حضرت ابى عبدالله عليه السلام ) . رساله ء[ ( المسائل الصاغانيه] ( كه در آن پاسخ به اشكالات فقيه حنفى اهل صاغان را در ده مسئله ء فقهى بيان مى كند , نمونه ء ديگرى از قوت استدلال و تبحر فقهى شيخ عاليمقام است . اين رساله اگر چه داراى ماهيت كلامى يعنى در مقام بحث و محاجه با خصم غير شيعى و رد اتهام بدعت از سوى او و متقابلا نسبت افتراء و بدعت دادن به خود او و امام اوست , ليكن چون مسائل مطروحه , عموما فقهى است هربيننده ء صاحبنظر را به قوت استدلال و روح علمى و فقاهت مجتهدانه وى , به وضوح آگاه مى سازد . اين رساله و رساله ء[ ( العدد والرؤيه] ( بخوبى مى توانند نمودار مقام ابداع علمى شيخ مفيد و اثبات كننده ء اين حقيقت باشند كه هر آنچه در طبقه ء شاگردان و شاگردان شاگردان او از شيوه ء علمى فقاهت مشاهده مى شود , تماما منشا گرفته از اسلوبى است كه آن بزرگوار پايه گذار و مؤسس آن محسوب مى گردد .
ج كتاب التذكره باصول الفقه
علم اصول , آئين استنباط فقهى است . شيوه ئى است براى رسيدن از ادله معتبره به احكام عملى . تنظيم قوانين و قواعد اصولى در حكم وضع آئين نامه ئى براى فقاهت است . بدون چنين آئين نامه ئى قلمرو فقاهت , بى حد و مرز و در معرض خلط و ناخالصى و اشتباه است و احكام استخراج شده لامحاله از اعتبار لازم برخوردار نيست . علاوه بر اينكه سلائق و آراء