مسلمانان در نهضت آزادی هندوستان نسخه متنی

به سال 1803 منتشر شده و در سالهاى بعد , از طرف قاطبه علماى اسلام - بجز همين چند تن علماى دست نشانده - مورد تأييد قرار گرفته بود و مردم را به مبارزه و جهاد با انگليس ها تحريك و تحريص مى كرد , خنثى سازند و در نتيجه , انديشهجهاد را كه مورد گرايش و اعتقاد اكثريت و مورد عمل اقليتى سلحشور و فداكار بود , متروك و ريشه كن گردانند .

مستر هنتر مورخ انگليسى در كتاب([ مسلمانان هند]) . ( ترجمه دكتر صادقحسين به اردو ) برخى از اين فتاواى استعمارى را كه به تاريخ 1870 در مكه صدور يافته , نقل كرده است . بر يكى از اين فتواها امضاى سه تن از مفتيان مذاهب : حنفى , شافعى و مالكى ديده مى شود , نه نفر از علماى هند نيز فتواى ديگرى را كه به تاريخ 17 ژوئيه سال 1870 صادر شده است , صحه نهاده اند .

اين فتواها , نمايشگر روحيه قوى مسلمانان , و نشانه آن است كه اينان هرگز به طور كامل در برابر دشمن استعمارگر , سر تسليم فرود نياورده و از تعقيب هدفدست بر نداشته بودند . همچنين دليل بارزى است بر اينكه انگليسيها همواره از انديشه جهاد در بيم و هراس بوده و مى خواسته اند به هر وسيله مقدور , با رواج اين انديشه مبارزه كرده و عامه افراد را وادار به تسليم و آرامش نمايند .

با اين مقدمه به خوبى ميتوان كشف كرد كه غائله([ ميرزا غلام احمد قاديانى]) -كه ادعاى نبوت كرده و مى گفت([ به من وحى رسيده است كه بايد انديشه جهادرا از سر بيرون كنيم و نسبت به حكومت انگليسى با نهايت اخلاص و صميميت رفتار نمائيم]) و اين موضوع را يكى از فرائض مذهب