جامو و كشمير - جغرافیای سیاسی - نظامی نسخه متنی

به اقليت هاى قومى اعطا مى كرد، اما متحد ساختن اين همه گروه مختلف از راه هاى مسالمت آميز تنها با حرف ميسر نيست و به اقدام عملى نياز دارد. در سال 1996 پيش از آنكه دولت جديد فرصت پرداختن به مشكلات و نارسايى هاى داخلى را پيدا كند، اتيوپى و اريتره (ضمن در خواست كمك نظامى آمريكا) تصميم گرفتند از شورشيان سودانى مخالف حكومت تندرو خارطوم حمايت كنند و همين امر موجب بروز درگيرى هايى در مرزهاى غربى كشور گرديد.

منازعه فرهنگى در سومالى : مردم كشور فقرزده سومالى كه نسبت به اتيوپى از تجانس بسيار بشترى برخوردار است ، به طور عمده مسلمانان سنى مذهبى هستند كه مليت سوماليايى داشته به يكى از سه لهجه ى زبان سوماليايى صحبت مى كنند و به جز پناهندگان موگاديشو ساير آنها روستانشين هستند. با اين همه اين كشور نيز داراى آميزه اى متغير از اقوام و مليت هاى مختلف است ، چون شش طايفه ى بزرگ در آن وجود دارد كه آيين هاى جنگاورى بخش مهمى از آداب و رسوم آنها را تشكيل مى دهد و در حال رقابت با يكديگر بر سر در اختيار گرفتن كنترل اوضاع داخلى كشور هستند. بازار تبانى و حقه بازى و نيرنگ در اين نقطه از دنيا بسيار داغ است . در سال 1993 وقتى نيروهاى حافظ صلح سازمان ملل اعزامى به منطقه كه عملا صلحى نمى يافتند تا حافظ آن باشند، تلاش هاى ناموفقى را براى برقرارى نظم و قانون صورت دادند، دريافتند كه بر خلاف گفته ى كتاب مقدس (كه مى گويد: دنيا از آن افتادگان خواهد بود) در اين قسمت از كره ى خاك افتادگان هيچ سهمى از دنيا ندارند. جنگ بر سر آب ، گله ، زن ، زمين و (( قدرت )) سياسى (كه البته اولويتشان لزوما به ترتيب ذكر شده نيست ) جزو وقت گذرانى ها و تفريحات ملى به حساب مى آيد. ادعاهاى مبتنى بر باز پس گيرى در اوگادن و بخش هايى ار كنيا كه محل سكونت اقوام سوماليايى است و نيز موقعيت گروههاى انشعابى كه كشورى جديد را با نام (( جمهورى سومالى لند )) (Somaliland of Repu lic) در كنار خليج عدن تشكيل داده اند از جمله موضوعاتى است كه بررسى نشده به اتاق سكوت رفته اند.

چشم انداز صلح : بدين ترتيب هر لحظه احتمال دارد كه اوضاع نابسامان و آماده ى شعله ور شدن اتيوپى ، سومالى ، كنيا و سودان واقع در منطقه ى پر مخاطره ى شاخ آفريقا رو به وخامت گذارد. اگر در آن گونه كه برخى پيش ‍ بينى مى كنند بنيادگرايان اسلامى در ايران يا جاهاى ديگر به تلافى مداخله ى اتيوپى و اريتره در سودان اعلام جهاد نمايند بر وخامت اوضاع به شدت افزوده خواهد شد.

جامو و كشمير

منطقه ى جامو و كشمير كه در دامنه هاى جنوبى رشته كوه هاى هندوكش ، پامير، قره قروم و هيماليا واقع است باشكوهترين چشم اندازهاى دنيا را دارد (نقشه ى 9). كشاورزان پاكستانى براى آبيارى مزارع خود به شدت به آب رودهاى سند، چناب و جيلوم وابسته اند، اما مناقشات مذهبى در اين ناحيه بيش از منازعه بر سر زمين رايج است و همين موضوع منطقه ى مزبور را به يكى از نقاط دايما ناآرام دنيا تبديل نموده است .

دودستگى مذهبى : اكثريت مردم جامو و كشمير (77 درصد آنها) مسلمانند، ولى در 15 اوت 1947 كه هند و پاكستان هر كدام به كشورى مستقل تبديل شدند، هندوها (كه تنها 30 درصد كل جمعيت منطقه را تشكيل مى دهند) از اكثريت قاطع در شهر جامو برخوردار بودند. با اين همه ، مهاراجه ى محل حاضر به پيوستن به يكى از اين دو كشور نشد تا آنكه سرانجام با فشار قبايل پاكستانى در اكتبر سال بعد رسما از فرماندار كل منطقه (( لرد لوئيس مونت باتن )) تقاضاى ارسال كمك از سوى مستعمره ى هند را كرد و طى درخواست خود چنين نوشت :

(( طبيعتا آنان بدون الحاق ايالت تحت اختيار اينجانب (جامو و كشمير) به هند با درخواست من موافقت نخواهند كرد. از اين رو بنده تصميم گرفته ام به اين كار تن در داده و سند الحاق را ضميمه كنم . )) همان گونه كه پيش بينى مى شد دولت تازه تاسيس پاكستان دريافت كه (( الحاق كشمير به هند فريبى بيش نبوده ... و به همين خاطر نمى توان اين اقدام را به رسميت شناخت )) . به دنبال اين قضيه درگيرى هاى خشونت بارى در منطقه به راه افتاد.

سازش موقت : با برقرارى آبش بس توسط هيات سازمان ملل اولين جنگ ميان هند و پاكستان در اول ژانويه 1949 پايان گرفت . هيات مزبور متعاقبا اقدام به برپاكردن يك مرز كنترل به طول 480 مايل (770 كيلومتر) بين دو كشور نمود كه اين مرز كمى بيش از يك سوم منطقه ى جامو و كشمير را به پاكستان واگذار مى كرد، در حالى كه