مقدّمه - دو چهرگان نسخه متنی

مقدّمه

در ميان نابسامانى هاى اخلاقى امروز بشر, صفت (نفاق) از همه, مخرب تر و نمايان تر است, به گونه اى كه در تمام زواياى حيات انسانى ريشه دوانده, و بر همه مسائل اخلاقى تأثير گذارده است, و بنا بر گفته عالم الهى, شهيد مطهرى(ره), (عصر امروز را از لحاظ اخلاقى, مى توان عصر نفاق و دورويى ناميد(1).) صفت رذيله و آفت و بلاى خطرناكى كه جامعه انسانى را مورد تهاجم قرارداده, آن را به حضانت و پستى كشانده, زنده گى سالم و صلح آميز بشر را با فتنه و آشوب همراه كرده است. آفتى خانمان سوز, چه در دايره دين و ايمان و چه در محدوده اجتماع, كه با از بين بردن صفا و ساده گى زندگى انسان ها, ضربه هاى مهلك و كشنده اى را بر آنان وارد ساخته است, و هر زمان كه آدمى, زيرك تر و آگاه تر گرديده و توانسته به واقعياتى دست يابد, نفاق و دورويى او بيشتر چهره نموده و حيله و فريب او افزون تر گرديده است و به جاى حركت در مسير كمال, به كمك كشف حقايق و نيل به واقعيات, هرچه بيشتر, قواى حيوانى او تقويت شده و سير نزولى و قهقرايى داشته است. بسيار كم بوده اند افرادى كه حقيقت خويش را گم نكرده و با استفاده از آگاهى و شناخت, بر