عرفان و حکمت متعالیه نسخه متنی

مصادر و ماخذ مسائل حكمت متعاليه يعنى اسفار صدرالمتألهين را بدست آوريم براى رسيدن بدين مقصود تا آنجا كه مقدور و ميسور بود فحص نموده ايم و منابع آن را از بدو تا ختم تحصيل كرده ايم و حال به تنظيم آنها مشغوليم . و يكى از نتائج مهمى كه از اقبال اين بارقه الهى گرفته ايم اين است كه : قرآن و عرفان و برهان از هم جدايى ندارند كه در حقيقت عرفان تفسير انفسى قرآنست و برهان لسان عرفان است و جوامع روائى مرتبه نازله قرآنند . حكمت متعاليه كه امروز در السنه اهل فن دائر است مراد اسفار صدرالمتالهين است كه ام الكتاب آن جناب است و ديگر كتب و رسائلش از شعب آن هستند چنانكه در شرح حال مرحوم حكيم ميرزا سيدابوالحسن جلوه قدس سره كه به قلم خود آن جناب در نامه دانشوران مضبوط است آمده است كه فرمود : و چون دانستم تصنيف تازه صعب بلكه غير ممكن چيز مستقلى ننوشتم ولى حواشى بسيار بر حكمت متعاليه كه معروف به اسفار است و غيره نوشته ام . بلكه صدرالمتالهين خود در ديباچه اسفار بدان تصريح مى فرمايد چنانكه عنوان خواهد شد . شيخ رئيس ابوعلى سينا رضوان الله عليه در فصل نهم نمط دهم اشارات در مساله نفس ناطقه داشتن جرم سماوى كه بدان از مشاء فاصله گرفت و آن را بر كسانى كه راسخ در حكمت متعاليه نيستند پوشيده دانست گفت : ثم ان كان ما يلوحه ضرب من النظر مستورا الا على الراسخين فى الحكمه المتعاليه . خواجه طوسى قدس سره در شرح آن حكمت متعاليه را تفسير كرده است كه : ان حكمه المشائين حكمه بحيثيه صرفه و هذه و امثالها انما تتم مع البحث و النظر بالكشف و الذوق فالحكمه المشتمله عليها متعاليه بالقياس الى الاولى .