راه هاى شناخت پيامبران الهى (1) - مبدا و معاد نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

مبدا و معاد - نسخه متنی

مرکز تحقیقات اسلامی سپاه

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

پيامبران هرگز خود را از تكاليف استثنا نمى كنند. آنان مانند ديگران و بـيـش از آنان از خدا مى ترسند، بيشتر خدا را عبادت مى كنند، نماز مى خوانند، روزه مى گيرند، جهاد مى كنند، زكات مى دهند و براى زندگى خود و ديگران مى كوشند و اين همه از آن روست كه پيامبران نيز مانند ديگران بشرند:

(وَ ما جَعَلْناهُمْ جَسَداً لا يَاءْكُلُونَ الطَّعامَ وَ ما كانُوا خالِدينَ)( 67)

ما پيامبران را چونان قرار نداديم كه غذا نخورند و آنان داراى عمر جاودانه نبودند.

تـفـاوت پـيـامـبـران با ديگر مردم ، تنها در وحى است و آن نيز پيامبران را از بشر بودن خارج نمى سازد؛ بلكه آنان را نمونه انسان كامل و الگوى ديگران مى سازد:

(قُلْ اِنَّما اءَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحى اِلَىَّ)( 68)

بگو: جز اين نيست كه من بشرى چون شمايم كه بر من وحى مى شود.

راه هاى شناخت پيامبران الهى (1)

از مـبـاحـث پـيـش ، بدين نتيجه رسيديم كه عقل به تنهايى براى هدايت انسان ها كافى و توانا نـيـسـت و انـسـان بـراى رسـيـدن به كمال خود، به راهنمايى پيامبران الهى نيازمند است ، امّا راه شـناخت اين پيامبران چيست ؟ براى شناختن فرستادگان راستين خداوند، از سه راه زير مى توان بهره جست :

يافتن نشانه اى در شخص پيامبر كه دليل بر ارتباط با خدا باشد و اين را (معجزه ) گويند؛ گردآورى قراين و شواهد؛ گواهى پيامبران پيشين يا معاصر.

معجزه

مـعـجـزه كـارى اسـت كه به اراده خداوند بر خلاف عادت و طبيعت به وسيله شخص مدّعى پيامبرى انـجـام مـى شـود، بـه گـونـه اى كـه ديـگـران از انـجـام مثل آن عاجزند.

با توجه به تعريف فوق در معجزه سه ويژگى هست :

الف ـ پديده اى خارق العاده است كه از راه اسباب عادى و متعارف پديد نمى آيد؛ ب ـ اين پديده براى گواهى بر درستى ادعاى پيامبرى پديد مى آيد؛ ج ـ ديگران از آوردن مثل آن ناتوانند.

ويژگى هاى معجزات

پـديـده هـاى ايـن جـهـان ، از راه اسـبـابـى پـديـد مـى آيـنـد كـه بـا آزمـايـش هـاى تـجـربـى قـابـل شـنـاخـتـند؛ مانند پديده هاى فيزيكى و شيميايى . ولى در موارد نادرى ، پديده هايى در جـهـان بـه چـشم مى آيند كه اسباب آن ها را با آزمايش هاى تجربى نمى توان شناخت و از آن جا كـه هـيـچ حـادثـه اى بـى عـلت نـيـسـت ، بـايـد آن پـديـده هـا داراى عـلل غـيـر طبيعى باشند. معجزه هاى پيامبران و كارهاى خارق العاده مرتاضان از اين گونه اند. ولى بـراى اين كه آشكار شود كدام پديده خارق العاده ، معجزه است ، بايد نشانه هايى را پى جست كه عبارتند از:

1 ـ مـعـجـزه مـغـلوب هـيـچ عـامـلى نـمـى شـود؛ نـه عـامـل طـبـيـعـى مـى تـوانـد مـعـجـزه را بـاطـل كـنـد و اثـرش را از مـيـان بـرد و وقـوعـش را مـانـع شـود و نـه عامل غير طبيعى . به عنوان نمونه ، يك شخص مرتاض در اثر رياضت ، قدرت نفسانى پيدا مى كـنـد و مـثـلاً مـى تـوانـد بـا يـك اشـاره ، جسمى سنگين را در هوا نگاه دارد. در اين جا ممكن است يك مرتاض قويتر اين كار او را خنثى كند و با يك اشاره ، آن جسم را پايين آورد يا از همان آغاز جلو تـاءثـيـر اراده او را بـگيرد. ولى در اعجاز چنين نيست و هيچ كس نمى تواند وقوع معجزه را مانع شـود؛ زيـرا هـر چـيـزى در بـرابـر اراده الهـى مـحـكوم است و نمى تواند وقوع كارى را كه خدا خواسته است ، مانع شود.

2 ـ معجزه تعليم و تعلّم پذير نيست ؛ درسى نيست كه كسى بخواند و بياموزد و رياضتى نيست كـه بـا انـجـام آن كـسـى تـوان مـعـجزه كسب كند، بلكه موهبتى الهى است كه خداوند آن را نشانه نـبـوّت قرار داده است . ولى ديگر كارهاى غير عادى ، كه از برخى سر مى زند، تعليم و تعلّم پـذيـر و كـسـب كـردنـى اند و ديگران نيز مى توانند با آموزش و تمرين ويژه ، به آن ها دست يابند.

3 ـ مـعـجـزه همراه با ادعاى پيامبرى است و سندى است براى آشكار ساختن درستى آن . از اين رو، اگـر كـسى

/ 51