دوزخ - مبدا و معاد نسخه متنی

درآورده ، ما را به سخن درآورد.)

اگـر كـسـى از گـنـاهـانـش تـوبـه كند، تمام گناهان از گواهان پوشيده مى شود، و آن ها نمى تـوانـنـد گواهى دهند. در روايتى از امام صادق (ع ) چنين آمده است : (چون بنده اى توبه راستين كند، خداوند او را دوست مى دارد و در دنيا بر او پوششى مى كشد.) پرسيدند: (چگونه خداوند مـى پـوشـانـد؟) فرمود: (خداوند آن دو فرشته را كه گناهانش را نوشته اند، به فراموشى مـى انـدازد و بـه اعـضـاى بـدنـش وحـى مـى كـنـد كـه گـنـاهـان او را پـنـهـان كـنـيـد و بـه مـحـل هـاى مـخـتلف زمين ـ كه روى آن ها گناه كرده ـ وحى مى كند كه گناهانى را كه بر روى شما انـجام داده است ، بپوشانيد. پس خداوند را در زمان لقا، در حالى ملاقات مى كند كه هيچ گواهى عليه او نيست كه بر گناهانش گواهى دهد.)( 156)

دوزخ

دوزخ ( جهنّم ) كمينگاه بزرگى است ( 157) كه عذابش سخت و هميشگى است و بد جايگاه و بـد اقـامـتـگـاهـى است .( 158) دوزخيان را بر صورت هايشان مى كشند و در جهنم گرد مى آورنـد.( 159) دوزخ ، با صدايى پرلهيب ، وحشتناك و خشم آلود( 160) و با آتشى شعله ور و سوزان ، آماده است ،( 161) آتشش ، زبانه مى كشد( 162) و هر زمان فرو نـشـيـنـد، شـعـله اى تـازه بـر آن افـزوده مـى شـود؛( 163) بـر تـمـامـى كـافـران احـاطه دارد( 164) و آنـان بـا شـيـاطـيـن ، در حـالى كـه بـه زانـو درآمـده انـد، گـرداگـرد دوزخ حاضرند.( 165) از چشمه اى بسيار سوزان ، به آنان مى نوشانند،( 166) بسترى از آتـش در زيـر و پـوشـشـى از آتـش ، بـر روى سـتـمـكـاران اسـت ،( 167) آتش آن ، بر دل ها غلبه دارد( 168) و دوزخيان در آن جا آه و ناله مى كشند( 169) و هرگاه پوست تنشان بريان گردد، پوست هايى ديگر بر جاى آن مى نشيند تا عذاب را بچشند.( 170) مـردم گـنـهـكـار و سـتـمـگـر، مشركان و معبودهاى آنان و سنگ ها، هيزم دوزخند.( 171) خوراك دوزخـيـان ، چيزى جز خار خشكِ تلخ و بدبو نيست ؛ غذايى كه نه آنان را فربه مى كند و نه از گـرسـنـگـى مـى رهـانـد.( 172)

نـه چـيـز خـنـكـى مـى چـشـنـد و نـه نـوشـيدنى گوارايى ،( 173) جز آبى سوزان و مايعى از چرك و خون .( 174) در ميان بادهاى كشنده و آب سوزان جاى دارند و( 175) در سايه دودهاى متراكم و آتش زا( 176) ، كه نه خنك است و نـه آرامبخش ( 177) . زندانى سخت براى كافران است .( 178) دوزخيان ، بهشتيان را مـى خـوانـنـد كـه انـدكـى آب يا از آنچه خدا به شما روزى داده است ، به ما ببخشيد! آنان مى گـويـنـد: (خـداونـد ايـن ها را بر كافران حرام كرده است .)( 179) از سويى ديگر، به نـگـهـبـانـان دوزخ مـى گـويـنـد: از پـروردگـارتـان بـخـواهـيـد يـك روز عـذاب را از مـا بـردارد.( 180) همچنين ، فرياد مى كشند: (اى مالك دوزخ ، (اى كاش ) پروردگارت ما را بميراند (تا آسوده شويم .)) مالك مى گويد: (شما در اين جا ماندنى هستيد( 181) .) در آن جـا نه مى ميرند و نه زندگى مى كنند( 182) و هرگز مرگ آنان فرمان داده نمى شود تـا بـمـيـرنـد، و چـيـزى از عذابشان كاسته نمى شود.( 183) اين ها همه در حالى است كه رانده شده درگاه خدا و نكوهيده اند( 184) و جاودانه در دوزخ خواهند ماند.( 185)

ويژگى هاى دوزخ

دوزخ ، چـنـان بـزرگ است كه چون بدان بگويند: (آيا پر شدى ؟) گويد: (آيا باز هم كسى هـسـت ؟!)( 186) در هـمان حال ، دوزخيان در جايى بسيار تنگ و سخت جاى دارند به گونه اى كه بانگ فرياد و شيونشان بلند است .( 187) ماءموران دوزخ بسيار خشن و سختگير و كاملاً مطيع اوامر الهى اند:

(عَلَيْها مَلائِكَةٌ غِلاظٌ شِدادٌ لا يَعْصُونَ اللّهَ ما اَمَرَهُمْ وَ يَفْعَلُونَ ما يُؤْمَرُونَ)( 188)

ماءموران بسيار خشن و سختگير بر آن آتش موكّلند، از فرمان خدا سرپيچى نمى كنند وآنچه را بدانان امر شود، انجام مى دهند.

شـخـص دوزخـى از آب بـدبـو و مـتـعـفـّن ، جـرعـه جـرعـه سـرمـى كـشـد و حـاضـر نـيـسـت بـه ميل خود بياشامد. عذاب هايى بس ناگوار از هر سو به سراغش مى آيد، ولى از مرگ خبرى نيست .( 189) در بخشى ديگر از قرآن ، پرده از برخى وقايع ديگر دوزخ برداشته شده است :

(فـَالَّذيـنَ كـَفـَرُوا قـُطِّعَتْ لَهُمْ ثِيابٌ مِنْ نارٍ يُصَبُّ مِنْ فَوْقِ رُؤُسِهِمُ الْحَميمَُ يُضْهَرُبِهِ ما فى بـُطـُونـِهـِمْ وَالْجـُلُودَُ وَ لَهـُمْ مَقامِعُ مِنْ