اميد و آرزوى كاذب و بيهوده - گناه شناسی نسخه متنی

براستى كه اين دل ها خسته مى شوند چنانكه بدن ها خسته مى شوند پس ‍ تازه هاى حكمت را براى آن دل ها
بجوييد.

يعنى با لطيفه هاى زيبا آن دل ها را شاد سازيد.

نتيجه اينكه روح انسان نيازهايى دارد كه بايد بطور مشروع اشباع شود و بسيارى از سختگيرى ها در لباس و
غذا و زندگى درست نيست . اعتدال در همه چيز خوبست ، و راه افراط و تفريط راه جاهلان مى باشد و به راه
تفريط رفتن و تعطيل غرايز نتيجه اش سرخوردگى غرايز و عقده و انحرافات روانى خواهد شد.

اميد و آرزوى كاذب و بيهوده

يكى ديگر از زمينه هاى روانى گناه آرزوهاى بيهوده و بى اساس است كه انسان بدون حركت و عمل در انتظار
خوشبختى و پاداش و ترقى باشد كه معمولاً افراد خيالاتى به اين حالت دچار مى شوند و مرتكب هر گناهى
شده و مى گويند خدا *((*ارحم الراحمين *))* است .

اين گونه اميد نه تنها عامل تكامل نيست بلكه انسان را از درون تهى كرده و زمينه سستى و بى عارى را كه
بذرهاى گناه هستند، در انسان پديد مى آورند.

در آيه 218 سوره ى بقره مى خوانيم :
ان الذين آمنوا و الذين هاجروا و جاهدوا فى سبيل الله اولئك يرجون رحمت الله و الله غفور رحيم
تنها كسانى كه ايمان آورده و مهاجرت نموده اند و در راه خدا جهاد كرده اند آنها اميد به رحمت
پروردگار دارند و خداوند آمرزنده و مهربان است .

در اين آيه اميد در كنار ايمان ، هجرت و جهاد آمده است .

يك داستان تكان دهنده

طاووس يمانى مى گويد: كنار كعبه رفتم ديدم شخصى زير ناودان كعبه مشغول نماز و مناجات و گريه و زارى
است . بعد از نماز به پيش رفتم ديدم امام سجاد عليه السلام است . عرض كردم اى فرزند رسول خدا صلّى
اللّه عليه و آله چرا شما را اين گونه گريان و ترسان مى نگرم با اينكه شما داراى سه امتياز هستى و اين
سه امتياز شما را نجات مى دهد:
فرزند پيامبر صلّى اللّه عليه و آله هستى و شفاعت جدت رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله در ميان است و
رحمت خداوند وسيع است . در پاسخ فرمود:
اى طاووس ! اما در مورد نسب قرآن مى فرمايد:
فاذا نفخ فى الصور فلا انساب بينهم يومئذ و لايتسائلون (287)
وقتى كه در صور دميده شود، هيچگونه نسبى در ميان آنها در روز قيامت نخواهد بود و از يكديگر تقاضاى
كمك نمى كنند. بنابراين نسب مرا حفظ نخواهد كرد.

اما در مورد شفاعت خداوند در قرآن مى فرمايد:
و لا يشفعون الا لمن ارتضى (288)
اولياى خدا شفاعت از كسى نمى كنند مگر آنكه بدانند خداوند از آن كس خشنود است . بنابراين شفاعت مرا از
خوف خدا ايمن نمى نمايد.

اما در مورد رحمت خدا قرآن مى فرمايد:
ان رحمت الله قريب من المحسنين (289)
قطعاً رحمت خدا به نيكوكاران نزديك است . من نمى دانم كه نيكوكار باشم (منظور مقام عالى عصمت است )(290)
نتيجه اينكه بايد اميدوار بود، اما در كنار ايمان و عمل صالح ، و گرنه با حلوا حلوا دهان شيرين نمى
شود و به قول شاعر: