توجه به همه ى ارزشها - گناه شناسی نسخه متنی

اى مؤ منان ! بعضى از شما بعض ديگر را غيبت نكند، آيا كسى از شما دوست دارد كه گوشت برادر مرده ى خود را
بخورد؟ به يقين همه ى شما از اين امر كراهت داريد. (پس از غيبت كردن هم كه مانند خوردن گوشت برادر مرده
ى خود است كراهت داشته باشيد)
در زشتى و بزرگى گناه غيبت ، به ذكر دو حديث اكتفا مى كنيم :

1 رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله فرمود:
الغيبة اسرع فى دين الرجل المسلم من الاكلة فى جوفه (343) اثر غيبت در (نابودى ) دين مسلمان ، سريعتر از
اثر بيمارى خوره در خوردن درون انسان است .

2 خداوند به حضرت موسى عليه السلام وحى كرد:
من مات تائباً من الغيبة فهو آخر من يدخل الجنة و من مات مصرّاً عليها فهو اوّل من يدخل النار(344)
كسى كه بميرد در حالى كه از غيبت توبه كرده باشد، آخرين كسى است كه وارد بهشت مى شود و كسى كه در حالى
كه اصرار بر غيبت داشته باشد، بميرد، اولين كسى است كه وارد دوزخ مى گردد.

اما همين غيبت در بعضى از موارد جايز بلكه واجب است .

مرحوم عالم بزرگ استاد اعظم شيخ مرتضى انصارى مى فرمايد:
هرگاه در غيبت كردن مسلمان هدف صحيح و (مهمى ) باشد كه بدست آوردن آن هدف بدون غيبت ميسر نيست ، غيبت
كردن او روا است ، بنابراين موارد استثنا به عدد خاصى انحصار ندارد.

سپس مواردى را كه غيبت كردن روا است بر مى شمرد، مانند:

1 غيبت از متجاهر به فسق (آن كس كه آشكارا، گناه مى كند) در همان مورد گناهان آشكارش .

2 غيبت از ظالم و اظهار بدى هاى او چنانكه در قرآن مى خوانيم ؛
لا يحبّ اللّه الجَهر بالسُّوء مِن القَول الاّ مَن ظُلِم
خداوند دوست ندارد كسى با سخنان خود بدى ها را اظهار كند، مگر آن كسى كه مورد ستم واقع شده باشد.

3 غيبت كردن در مشورت .

4 در صورتى كه قصد جلوگيرى غيبت شونده را از گناه داشته باشد.

5 آنجا كه غيبت موجب قطع فسادى مهم شود.(345)

بنابراين گناهان در بعضى از موارد بر اساس قانون *((*ترجيح اهم بر مهم *))* استثناءاتى دارند، و شناخت
اين موارد لازم است تا كار نيكى به عنوان گناه و يا گناهى به قصد كار نيك انجام نشود. يادم نمى رود كه
در زمان رژيم سابق ، شخصى مى گفت : مگر غيبت حرام نيست ، پس چرا شاه را غيبت مى كنيد؟ اين گونه اعتراض
ها بر اثر عدم شناختِ ضوابط و استثناها است .

توجه به همه ى ارزشها

يكى از تذكرات لازم در راستاى گناه شناسى اين است كه گاهى گناهانى به خاطر ارزش هاى بزرگتر و بسيار
مهم ، تحت الشعاع قرار گرفته و از آنها غفلت مى گردد، يك مسلمان گناه شناس بايد در همه ى شرايط متوجه
باشد كه از هيچ منفذى ، گناه به سوى او نيايد، در اين زمينه به دو داستان زير توجه كنيد:

1 در جنگ احد كه در سال سوم هجرت در دامنه كوه احد نزديك مدينه واقع شد، دو فرزند يكى از اصحاب رسول
خدا صلّى اللّه عليه و آله به شهادت رسيد. مادر او كنار پيكر به خون طپيده شهيدش آمد، خاك از چهره او
پاك كرد و گفت : پسرم ! بهشت بر تو گوارا باد.

رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله به آن مادر فرمود:
چه مى دانى ؟ كه بهشت بر او گوارا خواهد بود،
فلعله تكلم فيما لايعنيه او بخل بما لا ينقصه
شايد سخنان بى فايده اى گفته يا در مورد چيزى كه باعث كمبودش نمى شد، بخل ورزيده است .(346)
2 داستانى كه در مورد مادر سعدبن معاذ پيش آمد، سعد در جنگ احد مجروح شد و ماه ها در بستر خوابيد و به
درمان پرداخت . سرانجام زخم بدنش موجب شهادت وى گرديد.

پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و مسلمين تجليل فراوان از جنازه ى وى به عمل آوردند، و فرمود: سوگند به
خدا هفتاد هزار فرشته جنازه سعد را تشييع مى كنند، كه تاكنون اين فرشتگان به زمين نيامده اند.