دوران فترت و ركود حوزه علميه مشهد ( ميانه سالهاى 1314 تا 1320 ه . ش ) - گزارشی از سابقه تاریخی و اوضاع کنونی حوزه علمیه مشهد نسخه متنی

كرد كه برخى از آنان تا هم اكنون نيز مبانى وى را ترويج و تدريس مى كنند . بر اثر اشاعه مبانى وى بود كه تدريس فلسفه در حوزه مشهد منسوخ شد و طرز فكر نيمه كلامى و نيمه عرفانى وى كه به ظواهر احاديث و روايات واراده از اهل بيت و اوصياى پيامبر عليهم السلام متكى بود جاى طرز فكر حكمى و عرفان بشرى را در اين حوزه گرفت .

دوران فترت و ركود حوزه علميه مشهد ( ميانه سالهاى 1314 تا 1320 ه . ش )

در سال 1354 ه . ق و 1314 شمسى به دنبال مبارزات روحانيون مشهد با حكومت مركزى و جريانات حادى كه بر اثر آن بروز كرد اين حوزه نيز مانند ديگر حوزه هاى علمى سراسر كشور و از جهاتى شديدتر از همه مورد تهاجم قرار گرفت دو نفر روحانى بزرگ مشهد كه اداره امور علمى اين حوزه را در اختيار داشتند يعنى مرحوم آية الله حاج آقا حسين قمى و مرحوم آقا ميرزا محمد آقازاده كفائى اعلى الله مقامهما از مشهد تبعيد شدند و جمعى از علماى معروف اين شهرستان دستگير و به زندانها روانه گشتند . بر اثر اين حوادث و نيز بر اثر سختگيرى عمومى دولت درباره ملبسين به لباس روحانى حوزه علميه مشهد به ركود و سردى گراييد و پس از حادثه خونين مسجد گوهرشاد ( 1314 ه . ش ) بكلى تعطيل گرديد . مدارس بزرگ و معروف مشهد مانند : مدرسه نواب مدرسه ميرزا جعفر و مدرسه باقريه به تصرف ادارات دولتى و معارف و اوقاف درآمد و تنها مدرسه اى كه رسما روحانى ماند مدرسه سليمانخان بود كه در آن تعداد معدودى محصل علوم دينى سكنا داشتند .