چنانكه در فصلهاى گذشته ياد شد مدارس حوزه علميه مشهد - مانند مدارس همه حوزه هاى علميه شيعه - در مرتبه اول به منظور سكناى طلاب ساخته شده و بيش از آن كه به معناى مدرسه با مفهوم امروزى و جهانى آن باشد به معناى منزلگاه يا خوابگاه محصلين است . در اين مدارس اكثرا طلاب مجردى كه از روستاها و شهرهاى ديگر براى تحصيل به اين حوزه آمده اند زندگى مى كنند و طلاب متأهل يا محصلينى كه از شهر مشهدند چون بالطبع داراى مسكن و منزل مستقل مى باشند احتياج به سكونت در اطاقهاى مدرسه ندارند . روى اين اصل است كه در بيشتر مدارس مشهد تصرف اطاق مدرسه منوط است به اين كه محصل شبها در مدرسه سكونت داشته باشد و به اصطلاح طلاب علوم دينى شبخواب باشد . حتى در برخى از مدارس اين شرط در اصل وقفنامه قيد شده است . البته طلاب متأهل و مشهدى نيز براى مطالعه و مباحثه و درس احتياج به اطاق مدرسه دارند و به همين دليل ممكن است اجازه رفت و آمد روزانه در يكى از اطاقهاى مدرسه به آنان نيز داده شود . ولى بطور معمول يك اطاق مستقل به محصلى كه شبخواب نيست واگذار نمى شود . در حوزه علميه مشهد چون تعداد محصلين بيش از تعداد اطاقهاى مدارس است هر يك از اطاقها معمولا در اختيار دو نفر است و غالبا يكى از اين دو نفر شبخواب و ديگرى از محصلينى است كه فقط روزها به مدرسه آمد و رفت دارند . با اين حال تعداد اطاقهايى كه بيش از دو نفر در آن