7- دعاى توبه كننده مستجاب - قصص التوابین نسخه متنی

7- دعاى توبه كننده مستجاب

توبه انسان سبب استجابت دعا مى شود يعنى اگر گنه كارى توبه كرد و از اعمال و رفتار و كردار بد سابق
خود استغفار و توبه نمود، دعايش مستجاب مى شود، چنانچه در قرآن مى خوانيم :

وَ يَسْتَجيبُ الَّذينَ آمَنُوا و عَمِلُوا الصّالِحات وَيَزيدُهُمْ مِنْ فَضْلِه ... .(12)

و پروردگار متعال آن خدايست كه توبه بندگانش را مى پذيرد، و گناهانشان را مى بخشد و هر چه كه كنيد
ميداند و دعاى آنان كه (توبه كرده اند) و به خدا ايمان آوردند و نيكوكار شوند مستجاب ميگرداند و از
فضل و كرم خود بر ثواب آنها مى افزايد، و در قرآن تلاوت مى كنيم :

وَ اِذا سَئَلَكَ عِبادى عَنّى فَاِنّى قَريبٌ اُجيبُ دَعْوَةَ الدّاعِ اِذا دَعانِ
فَلْيَسْتَجيبُوا لى وَلْيُؤْمِنُوا بى لَعَلَّهُمْ يَرْشَدُونَ .(13)

و هر گاه و هر وقت بندگانم از من سؤ ال كنند بدانند كه من به آنها نزديك هستم و هر كس مرا بخواند و يا
صدا بزند، جوابش را مى دهم دعايش را مستجاب مى كنم و ندايش را به اجابت رسانم ، (در صورتيكه دعوت مرا
بپذيرند و به من ايمان آورند) تا راه هدايت پيشه گيرند.

8- توبه پاك كننده گناهان

توبه مانند تايد و پودر پاك كننده و دستگاه لباسشوئى و چرك برطرف كننده است كه هر قدر گناه كرده و اين
قلب و دل چرك و سياهى گناه گرفته باشد دستگاه توبه با پودرهاى پاك كننده اشك و تضرع و استغفار آن را
پاك و نظيف و تميز مى كند چنانچه در قرآن مى خوانيم :

قُلْ يا عِبادِىَ الَّذينَ اَسْرَفُوا عَلى اَنْفُسِهُمْ لاتَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ
اِنَّ اللّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعا اِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيمَ .(14)

اى پيغمبر ما به بنده هاى گنه كار ما بگو كه خداوند متعال مى فرمايد: اى بندگان من كه بر نفس خود در
گناه اسراف و در ستم و ظلم به نفس خود زياده روى كرده ايد (توبه كنيد) و از رحمت خدا نا اميد نشويد زيرا
كه (اگر توبه كرديد) خدا هم تمام گناهان و معصيت هاى شما را مى آمرزد و او بسيار بخشنده و مهربان است .

تعبيراتى كه در اين آيه آمده مانند، بندگان من ، نا اميد نشويد، رحمت خدا، غفران تمام گناهان ، غفور
و رحيم بودن خدا، همه حكايت از وسعت دامنه استغفار و قبولى توبه و گستردگى رحمت مطلق الهى ميكند،
بخصوص تعبير به عبادى (بندگان من ) و نسبت بندگان به ذات پاك حق ، بيانگر آنستكه همه از خوب و بد
بندگان خدا هستند و خداوند به آنها آنچنان مهربان است كه آنها را بندگان خودش ‍ خوانده است بنا بر
اين چشم انداز اميد به آمرزش بسيار وسيع و گسترده است .

آقا حضرت امام رضا (ع ) از بعضى از اصحاب و ياران خود شنيدند كه مى گفتند خدا لعنت كند كسى را كه با آقا
على (ع ) جنگيدند.

حضرت فرمود: بگوئيد مگركسيكه توبه كرد واصلاح نمود حال خود را.

سپس فرمود: گناه كسى كه على (ع ) را يارى نكرد و پيشمان هم نشد بزرگتر است از گناه كسى كه با آقا على (ع )
جنگيد و پيشمان شد و توبه و انابه نمود.(15)

از اين حديث فهميده مى شود كه اعظم گناهان يعنى جنگ با امام و وصى پيغمبر است ، هم به توبه قابل بخشش
است يعنى اگر آنها هم توبه كردند خدا از سر تقصير آنها مى گذرد.