روابـط مـصـر و سـاف - فلسطین و صهیونیزم نسخه متنی

اخـتـلاف بـيـن سـوريـه و سـاف بـه خـاطـر ايـفـاى نـقـش عـمـده در پـيـشـبـرد حـل بـحـران

خـاورمـيـانـه اسـت . سـوريه از ساف مى خواهد هرگونه حركت ضد صهيونيستى با هـمـاهـنـگـى و در
چـارچـوب سـيـاسـتـهـاى ايـن كـشـور انـجـام شـود. در سال 1355 (1976 م)  هنگامى كه فلسطينيها به كمك
نيروهاى چپگراى لبنانى ، مى رفتند كه مارونيهاى مسيحى را از صحنه سياسى لبنان حذف كنند، سوريه با
احساس اينكه به هم خوردن مـوازنـه در لبـنـان امـنـيـت سـوريـه را بـه خـطـر مـى انـدازد،
مـوجـبـات مـحـاصـره تـل زعـتـر را فـراهـم كـرد.

در جـريـان مـحـاصـره بـيـروت در سـال 1361 (1982 م)
 عـرفـات از حافظ اسد تقاضاى كمك براى شكستن محاصره بيروت را كـرد كـه مـورد قـبـول رئيـس جـمـهـور
سـوريـه قـرار نـگـرفـت . در آبـان سـال 1362 (1983 م)  ارتـش سـوريـه در جنگ عليه عرفات و چهار هزار نفر
از هواداران او در بندر لبنانى طرابلس شركت داشت كه منجر به خروج عرفات و يارانش از آن بندر شد.

روابـط مـصـر و سـاف

مـصر همواره تا قبل از پيمان كمپ ديويد يكى از پايگاههاى مبارزه ضد
صـهـيـونـيـسـتـى بـوده اسـت . بـخـش عـظـيـمـى از دانـشـجـويـان فـلسـطـيـنـى در ايـن كـشـور
تـحـصيل مى كنند. اغلب مقامات بلند پايه فلسطينى تحصيلكرده مصر هستند. كشور مصر بهاى سنگينى را در
مبارزه ضد صهيونيستى خود تحمل كرده است . بار عظيم جنگهاى 1956، 1967 و 1973 اعـراب و اسـرائيـل بـر دوش
مـصـر بـوده اسـت ، هـمـيـن طـور امـكـانات نظامى ، سياسى و اقـتـصـادى زيـادى در اخـتـيـار
جـنـبـش فـلسـطـيـن قـرار داد، ولى بـا وجـود ايـن و بـه دلايل مختلف نتوانست پيروزى قاطعى درجنگ
عليه صهيونيستها به دست آورد.

فـشـار نـاشـى از سـه جـنـگ و نااميدى از همكارى سران عرب و ياءس و سرخوردگى از مواضع اتـّحـاد
جـماهير شوروى ، و از همه مهمتر خيانت انور سادات رئيس جمهور مصر به آرمان فلسطين آنـهـم بـخـاطـر
دست نشاندگى و بى عرضگى كه داشت باعث گرديد مصر نسبت به جنبش ضد صـهـيـونـيـسـتـى تـغـيـيـر مـوضـع
بـدهـد. سـادات رئيـس رژيـم حـاكم بر مصر با اين اعتقاد كه حـل بـحـران خـاورمـيـانه تنها از طريق
آمريكا امكان پذير است ، به سياستهاى اين كشور گردن نهاد و براى اولين بار، به عنوان رهبر يك كشور
عربى ، از سرزمينهاى اشغالى بازديد كرد.

به رسميت شناختن رژيم صهيونيستى توسط مصر دستاوردهاى زيادى
براى اشغالگران قدس در پـى داشـت . ايـن اقـدام سـادات شـكـاف بـزرگـى در مـبـارزه ضد صهيونيستى
بوجود آورد و تفرقه و تشتت بين اعراب را بيشتر كرد. اقدام مصر موجب طرد آن كشور از جامعه عرب شد، ولى
تـحـوّلات جـنگ ايران و عراق دوباره مصر را به دامن اعراب بازگرداند. از سوى ديگر، عملكرد بـد
سـوريـه در مـقـابـل سـاف ، ايـن سازمان را بدين نتيجه رساند كه بخشى از مشكلات صلح خاورميانه و ساف
به دست مصر حل خواهد شد.

روابـط سـاف و لبنان :(199)

با توجه به تنوع گروههاى قومى و مذهبى در لبنان و تسلّط مارونيّت سياسى بر
اين كشور و تمايل اين جناح به غرب ، روابط ساف و لبنان مانند سـايـر كـشـورهـاى عربى خطّ مقدم نبوده
است . تنها زمانى كه حاكميت سياسى در لبنان تضعيف شـد، سـاف تـوانـسـت ا ز لبنان به عنوان يك جبهه
ارزشمند در مبارزه ضد صهيونيستى استفاده كند. در سالهاى دهه 1970 صحنه سياسى و حتى اقتصادى لبنان توسط
ساف اداره مى شد.

عـملكرد بد ساف در لبنان بويژه نسبت به شيعيان ، كمكهاى نظامى و سياسى مسلمانان را به ايـن سـازمـان
كـاهـش داد. با توجه به اين نگرش منفى نسبت به ساف در ميان مسلمانان و اختلاف مـيـان سـوريـه و سـاف ،
فـلسطينيها مجبور به ترك لبنان شدند.