يكى از مشكلات املاء فارسى درست نوشتن كلمات عربى در زبان فارسى براى نوجوانان و جوانان و حتى بزرگسالان فارسى زبان است. قسمتى از اين مشكل مربوط است به مخارج حروف كه قبلاً بدان اشارت رفت و به ندانستن اشتقاق كلمات و خويشاوندى لغات با يكديگر. مثلاً اگر محصّل مدرسه بداند كه: انضباط, ضابطه, ضبّاط و مضبوط, از ريشه ضبط گرفته شده است, مشكلى در نوشتن اين نوع كلمات نخواهد داشت. بنابر اين توجّه به اشتقاق براى يادگرفتن املاء كلمات عربى بسيار ضرورى است.ندانستن املاء كلمات و غلط كارى در نوشتن كه از آن گاه تعبير به (بيسوادى) مى شود, نقيصه اى است كه بيش از آنچه ناخوشايند مى باشد, زشت و غيرمنتظره مى نمايد. شادروان اقبال آشتيانى در مقاله خود تحت عنوان (غلط املائى) چنين مى نويسد:… اما تعجّب در اين جاست كه غالب همين مردم كه براى رفع عيب جوئى ديگران در حفظ ظاهر, گاهى از حد اعتدال نيز قدم فراتر مى گذارند, هر روز در گفته ونوشته خود مرتكب هزار غلط انشائى و املائى مى شوند و متوجّه نيستند كه به علّت تقرير و تحرير نادرست و بى اندام, تا چه حدّ مورد طعنه و مضحكه خاص و عامند و چون تأثر و تألّمى هم از اين بابت ندارند; به هيچ وجه در صدد رفع اين عيب بزرگ برنمى آيند….سپس مى نويسد:كسانى كه در نوشته هاى خود استمراراً مرتكب اغلاط املائى مى شوند و به اين عيب بزرگ كه به دست ايشان پرداخته مى شود پى نمى برند, علاوه بر آن كه از آن درجه از ذوق كه مانع انسان از مرافقت با زشتى و نادرستى است محرومند, از درك ننگ و عار نيز بى نصيبند و آن همّت را ندارند كه زشتى و نادرستى را كه در وجود ايشان هست و مسبّب آن نيز خود آنانند و به خوبى مى توانند آن را رفع كنند از ميان بردارند و صحيح و سالم چيز بنويسند. آ گاهى از علم اشتقاق ـ در حدّ لزوم ـ تا اندازه اى ما را از خطاء در املاء و نگارش حفظ مى كند.
لطفا منتظر باشید ...
