منابـع و مـآخذ نويسندگـى - شیوه نویسندگی و نگارش نسخه متنی

منابـع و مـآخذ نويسندگـى

همان طور كه اشارت رفت, چون استعداد نويسندگى فطرى است يا كسبى, منابع و مآخذ هم يا طبيعى است يا غيرطبيعى.

منابع طبيعى چيزهايى است كه در دور و بر ما هر لحظه خودنمايى مى كند: آسمان پرستاره, هلال ماه, ماه تمام و شب مهتاب, سلسله جبال برهنه يا پردرخت و سبزه, برگ درخت, جنگـل و جويبار و طـاووس و هـزاران مظهر ديگر از مظاهر طبيعت.

مولا على & خطبه خاصى در باره خلقت و عجايب طاووس فرموده است مطالعه كنيد . اين خطبه معجزه بلاغت است, آدمى را به اين حقيقت معترف مى سازد كه مولا على & به هرچه نگريسته با ديده عبرت و دقت نگريسته است. صفات مؤمنان و منافقان را با دقّت شگفت انگيزى بيان مى نمايد. پرهيزگاران را آن چنان وصفت مى فرمايد كه (همّام) شنونده آن بيانات, نقش بر زمين مى شود….

آرى به همه چيز مى توان نگريست, و مى توان آنها را وصف كرد. بايد ديد, نگرنده و ناظر كيست؟ و وصف كننده در چه حدى از بلاغت و فصاحت سخن مى گويد يا مى نويسد.

مرحله ديگر اين است كه بايد بدانيم از چه كتابهايى و چگونه بهره ببريم؟

همان طورى كه براى طالب علم, آشنايى با قرآن و تفاسير ِمعتبر آن و نهج البلاغه و شروح مختلف آن و صحيفه سجّاديه و شروح و ترجمه هاى آن در درجه اهميت است, آشنايى با سيره هاى نبوى و تاريخ اسلام و مقدارى تاريخ جهان و حتى جغرافياى جهان, مقدارى جامعه شناسى اديان و جامعه شناسى عمومى ضرورت دارد. آشنايى با امّهات كتب ادبى, مانند: تذكرة الاولياء شيخ عطار, قابوسنامه, تاريخ بيهقى كه از لحاظ نثر بسيار استوار و جزيل هستند و كتاب اسرار التوحيد و گلستان سعدى و منشآت قائم مقام فراهانى و نثرهاى معاصر, ضرور است.

خواندن كتابهايى كه در زير نقل مى شود بسيار لازم است:

1. آئين نگارش: حسين سميعى.

2. آيينه: محمد حجازى.

3. آزادى و تربيت: دكتر محمود صناعى.

4. افكار جاويد: غلامرضا واحدى.

5. انديشه: محمد حجازى.

6. به دنبالسايه هما: دكتر محمد على اسلامى ندوشن.

7. در باره زبان فارسى:دكتر پرويز خانلرى.

8. در نقد و ادب: ترجمه دكتر على شريعتى.

9. زيبايى: دكتر رضا كاويانى.

10. زيبائى شناسى در هنر و طبيعت: علينقى وزيرى.

11. ستارگان سپاه: سعيد نفيسى.

12. كاروان حلّه: عبدالحسين زرين كوب.

13. صـور خيال در شعر فارسى: محمد رضـا شفيعى كدكنى.

14. سخن سنجى: لطفعلى صورتگر.

15. سرود جهشها: استاد محمدرضا حكيمى.

16. شعر بى دروغ, شعر بى نقاب: زرين كوب.

17. ايران را از ياد نبريم: محمد على اسلامى ندوشن.

18. روش نويسندگان بزرگ معاصر: دكـتر حسـين رزمـجو.

19. انشاء و نويسندگى: احمد احمدى بيرجندى.

20. ايام محبس: على دشتى.

21. آيين سخنورى: محمد على فروغى.

22. اعتماد به نفس: ترجمه على دشتى.

23. بسوى سيمرغ: نعمت اللّه قاضى (شكيب).

24. پانزده گفتار: مجتبى مينوى.

25. دانش و هنر: دكتر محسن هشترودى.

26. داستان راستان: شهيد مرتضى مطهرى.

27. درياى گوهر: دكتر مهدى حميدى.

28. روح ملّتها: ترجمه احمد آرام.

29. كوير: دكتر على شريعتى.

30. معراج السعادة:علامه نراقى.

31. فن نگارش: دكتر محمد جعفر محجوب.

32. قصص قرآن: صدر بلاغى.

33. مكتبهاى ادبى: دكتر رضا سيد حسينى.

34. خسى در ميقات:جلال آل احمد.

35. نقدادبى (2 جلد): دكتر عبدالحسين زرين كوب.

36. مقدمه اى بر رستم و اسفنديار: شاهرخ مسكوب.

37. سوگ سياووش: شاهرخ مسكوب.

38. يكى بود يكى نبود: سيدمحمد على جمالزاده .