شهدای کربلا نسخه متنی

37 . مـغـيـرة بـن شـعـبـة بـن ابـى عـامـر بـن مـسـعـود ثـقـفـى (مـتـوفـاى سـال 50 ه‍.ق )، مـكنى به
ابوعبداللّه يكى از سرداران و ولات و دهات عرب و از صحابه رسول خدا(ص ) است ... وى در سال پنجم هجرت
اسلام آورد و در جنگ هاى حديبيّه و يمامه و فـتـوح شـام حـضـور داشـت ... عـمـر او را والى بصره كرد و
وى چند شهر را گشود. سپس عزلش كرد و آنگاه ولايت كوفه را به او سپرد... در جنگ على (ع ) با معاويه از جنگ
دورى گزيد. معاويه نيز او را والى كوفه گردانيد و در اين سمت بود تا درگذشت . (لغت نامه دهخدا).
38 . ر.ك . الكـامل فى التاريخ ، ج 3، ص 503 ـ 504؛ الامامة والسياسة ، ج 1، ص 142.
39 . ر.ك . الامامة والسياسة ، ج 1، ص 150.
40 . انساب الاشراف ، ج 3، ص 368، دارالفكر.
41 . همان ، ص 369.
42 . عـبـداللّه بـن عـبـاس بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبدمناف ، مكنى به ابوالعباس . مـولد او مـكـّه
مـكـرّمـه در شـعـب ابـوطالب بود... مادرش لبانه بنت حارث و حارث پسرعم رسـول اكـرم (ص ) اسـت . بـا
ايـن كـه هـنـگام رحلت آن حضرت كودكى سيزده ساله بود، احاديث بسيار بدو نسبت كنند.
او به سال 27 هجرى با عبداللّه بن ابى سَرَح به غزاى افريقيّه شد و [به قولى ] در زمـان خـلافت اميرالمؤ
منين ، على (ع )، از عراق به طائف هجرت كرد و تا زمان مرگ (68 ه‍) بدانجا بود. خلفاى عباسى از نسل او
باشند... (لغت نامه دهخدا).
43 . انساب الاشراف ، ج 3، ص 373، دارالفكر.
44 . همان ، ص 374.
45 . ابوبكر عبداللّه بن زبير بن عوّام قرشى اسدى : گويند عبداللّه نخستين مولود مـهـاجـريـن بـه
مـديـنـة الرسـول اسـت و نـام و كـنـيـت او را رسـول اكـرم نـهاده است ... در وقعه جمل همراه پدر خويش
، زبير، به حرب اميرالمؤ منين ، على (ع )، رفت . پس از فوت معاويه از بيعت با يزيد سر باز زد و [تقريبا
همزمان ] با حـضـرت حـسـيـن بـن على (ع ) به مكه شد و پس از شهادت آن حضرت مدعى خلافت گشت و حـكـام
يـزيـد را از حجاز براند. يزيد، مسلم بن عقبه مرّى را با سپاهى گران به دفع او گسيل كرد و مسلم پس از
وقعة الحره بمرد و حصين بن نمير به جاى او به سردارى سپاه مـنـصـوب گـشـت ؛ و مـكـّه مـكرّمه را
دربندان كرد و اين محاصره تا مرگ يزيد يعنى ربيع الاول 64 ه‍ بـكـشـيـد. پـس از مـرگ يزيد مردم حجاز و
عراق و فارس و خراسان يعنى تمام مـمـالك مسلمانى آن روز، به استثناى مصر و شام ، خلافت ابن زبير
پذيرفتند و عبدالملك مـروان سـپـاهـى بـه سـوى عـراق سـوق كـرد و با مصعب بن زبير، برادر عبداللّه ،
حرب درپيوست . مصعب كشته شد و سپس ‍ [عبدالملك ] حجاج بن يوسف ثقفى را به حجاز فرستاد و او بـه سـال 72
مـكـه مـكـرمـه را در بندان و با منجنيق هايى كه به ابوقبيس نصب كرد، خـانـه خـداى خـراب كـرد و ايـن
مـحـاصره به طول انجاميد تا در جمادى الا خر 73 در جنگ ، سنگى بر پيشانى عبداللّه آمد و بشكست و
سپاهيان حجّاج هجوم برده او را بكشتند و جسد او بـر درخـتـى نگون بياويختند و بنى اميه بار ديگر بر
اصقاع اسلامى دست يافتند (لغت نامه دهخدا).
46 . تاريخ طبرى ، ج 5، ص 383، دارالمعارف مصر.
47 . نـمـونه اين روايات را در اين كتاب ها ببينيد: امالى طوسى ، 367 ـ 368، مجلس 13، حـديـث 781/32؛ الفـتوح ،
ج 4، ص 325؛ تاريخ ابن عساكر (زندگينامه امام حسين (ع ))، تـحـقـيـق مـحـمـودى ، ص 175؛ مـجـمـع الزوائد،
ج 9، ص ‍ 187 ـ 188؛ مقتل الحسين (ع ) خوارزمى ، ج 1، ص 231 ـ 247.
48 . مقتل الحسين (ع )، خوارزمى ، ج 1، ص 238 ـ 239، انوارالهدى .
49 . همان ، ص 247.
50 . ر.ك . الارشـاد، ص 204 مـكـتـبـة بـصـيـرتـى ؛ مقتل الحسين (ع )، خوارزمى ، ج 1، ص 231 انوارالهدى ؛
انساب الاشراف ، ج 3، ص 380، دارالفكر.
51 . مقتل الحسين (ع )، خوارزمى ، ج 1، ص 234ـ235، مكتبة المفيد.
52 . انساب الاشراف ، ج 3، ص 385، دارالفكر.
53 . معرب دشتبى ، بلوكى بزرگ مشترك بين رى و همدان است كه منقسم مى شود به دو قسمت و قسمت متعلق به