بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
اصلاح كرديم و بچه دار نموديم *))*.از اين آيات و روايات وارده در ذيل آنها استفاده مى شود كه خواندن واقعى حق تعالى و به طرف او رفتن ، اجابت را به دنبال دارد لكن اگر شرايط بيرونى فراهم باشد مانند توبه قوم حضرت يونس على نبينا و آله و عليه السلام قبل از آنحضرت ، اجابت به طور سريع خواهد بود، اما اگر شرايط بيرونى فراهم نباشد مانند هلاكت فرعون و دعاى حضرت موسى عليه السلام كه بايد شرايط زمانى فراهم شود تا مردم نيز به بطلان او پى ببرند اجابت دعا به تاءخير مى افتد لكن حتما اجابت مى شود و مصالحش را خداوند متعال مى داند، و همچنين استفاده مى شود كه كسانى كه خصوصيات ذكر شده در آيات را داشته باشند و خدا را در حال اضطرار ندا كنند و با او نجوا كنند اجابت براى آنها هم حتمى خواهد بود مانند عابد و مؤ من بودن و سرعت گرفتن در خيرات و خواندن در حال اميد و ترس و خاشع بودن براى او. يعنى در عين حالى كه بايد به طرف اسباب و مسببات عالم رفت لكن انسان مؤ من و بنده خدا و خاشع در برابر او، فقط دل به خدايش بسته و او را در تمامى امور مستقلا حلال مشكلاتش دانسته و از او حقيقتا رفع مشكلاتش را طلب مى كند اينجاست كه خداوند اجابتش مى نمايد يا با نزديك كردن ، اسباب و مسببات عادى او را به نتيجه مى رساند و يا از راه غير عادى او را تاءمين مى كند.
فصل بيست و يكم : قبول توبه رجوع كنندگان به خدا
و توبة من اناب اليك مقبولة
عنايت خداوند به گنهكاران
يكى از عنايتهاى الهى در اين قسمت از زيارت ذكر شده است و آن پذيرش توبه رجوع كنندگان به اوست ، آيات متعددى از قرآن كريم نداى حق تعالى را به گنهكارانش با تعبيرات لطيف و جاذبى بيان مى كند هم مستقيم و هم از زبان رسولانش ^(1220) مى فرمايد: و توبوا الى الله جميعا ايه المومنون لعلكم تفلحون ^(1221)، *((*و توبه كنيد تماما به سوى خدا اى مؤ منين شايد رستگار شويد*))* لطف او به مؤ منين اختصاص ندارد بلكه شامل مشركين و كفار هم مى شود و به ايشان خطاب مى كند، الا تعبدوا الا الله اننى لكم منه نذير و بشير و ان استغفروا ربكم ثم توبوا اليه يمتعكم متاعا حسنا الى اجل مسمى ^(1222)، *((*- قرآن كتابى است از طرف خداى حكيم خبير - به اينكه جز او را نپرستيد همانا من براى شما از سوى او بيم دهنده و بشارت دهنده ام و اينكه از پروردگار خويش آمرزش بطلبيد سپس به سوى او بازگرديد تا به طرز نيكويى شما را تا مدت معين - از مواهب زندگى اين جهان - بهره مند سازد*))* و ظاهرا^(1223) مراد از توبه در آيه ايمان آوردن است يعنى رها كنيد عبادت بتها را بعد از اين و از پروردگارتان از معصيت گذشته طلب مغفرت كنيد سپس به او ايمان آوريد. عنايت حق تعالى به بندگان متمردش به اين مقدار محدود نمى شود بلكه خود اول به ايشان رجوع مى كند و آنها را هدايت كرده و توفيق مى دهد كه به او برگردند و اين را توبه اول خود معرفى كرده تا بنده رجوع و توبه كند تا بعد از آن ، دوباره به او رجوع كرده و توبه اش را قبول كند بنابراين توبه بنده را به دو توبه از خود مقرون كرده است و مى فرمايد ثم تاب عليهم انه بهم رئوف رحيم ^(1224)، *((*سپس خداوند بر ايشان - سه نفرى كه از جنگ تخلف كردند - توبه كرد تا ايشان توبه كنند زيرا او بسيار توبه پذير مهربان است *))* خداوند نه تنها خود را بسيار توبه پذير^(1225) معرفى كرده است بكله مكرر بسيار بخشنده معرفى نموده و به پيامبر رحمتش امر كرده كه به بندگان اعلان كند كه : نبى ء عبادى انى انا الغفور الرحيم ^(1226)، *((*خبر بده به بندگانم كه من بخشنده مهربانم *))* و نيز با اين پيام دل انگيز پر و بال اميد مى دهد كه : قل يا عبادى الذين اسرفوا على انفسهم لاتقنطوا من رحمة الله ان الله يغفر الذنوب جميعا انه هو الغفور الرحيم ^(1227)، *((*بگو اى پيامبر؛ اى بندگانم كه بر خويشتن زياده روى كرده ايد از رحمت خدا ماءيوس نشويد همانا خداوند تمامى گناهانرا مى آمرزد زيرا او بخشنده مهربان است *))* البته آيات هشداردهنده هم دارد لكن نوعا بعد از آيات اميددهنده هستند در عين حال نااميدان از رحمتش را از گمراهان دانسته ،^(1228) و توبه كنندگان را مورد محبت و لطف خود قرار داده و مى فرمايد: ان الله يحب التوابين و يحب المتطهرين ^(1229)، *((*خداوند توبه كنندگان را دوست دارد و طالبين پاكى را دوست دارد*))* و نيز ايشان را مشمول دعاى ملائكه و مغفرت آنها قرار داده است و مى فرمايد: الذين العرش و من حوله يسبحون بحمد ربهم و يومنون به و يستغفرون للذين آمنوا ربنا وسعت كل شى ء رحمة و علما فاغفر للذين تابوا و اتبعوا سبيلك وقهم عذاب الجحيم ربنا و ادخلهم جنات عدن التى و عدتهم و من صلح من آبائهم و
لطفا منتظر باشید ...
