بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
ان يحضرونى ^(1355)، *((*بگو پروردگارا، به تو پناه مى برم از وسوسه هاى شيطانها و پروردگارا به تو پناه مى برم از اينكه نزد من حاضر شوند*))*.و دو سوره مستقل در اين زمينه بر او نازل شده است و دعاهاى وارده از ائمه عليهم السلام پر است از اين استغاثه ها، بويژه دعاهاى صيحفه سجاديه زيرا ايشان آگاهند از مقدار دشمنى اين دشمنان و ضعف انسان از مقابله مستقيم و بتنهايى با آنها و قدرت حق تعالى بر پيروزى بر آنها و هر مقدار اين آگاهيها بيشتر باشد استغاثه بيشتر و شديدتر خواهد بود. امام سجاد عليه السلام پس از تقاضاى عافيت كامل در دنيا و آخرت از خداوند متعال عرض مى كند: *((*و من و ذريه ام را پناه ده از شيطان رانده شده و از شر جانور كشنده و غير كشنده و همه جانوران و چشم زخم و از شر هر شيطان سركشى ، و از شر هر پادشاه ستمگرى و از شر هر شخص فرو رفته در ناز و نعمتى كه ديگران را به خدمت وامى دارد، و از شر هر ناتوان و توانا و از شر هر بزرگوارى و پستى و از شر هر كوچك و بزرگى ، و از شر هر نزديك و دورى ، و از شر هر كس از جن و انس كه براى پيامبرت و اهل بيتش جنگى را به پا نموده ، و از شر هر جنبده اى كه تو بر آنها تسلط دارى ، زيرا تو بر صراط مستقيم مى باشى ^(1356)*))*.
پناه دادن خداوند
خداوند متعال به مقتضاى صفت رحيميتش ، هر كس واقعا به او پناه برد، صفت خاصه اش - مغيث - را ظهور مى دهد و او را از آن چيز پناه داده و مانع مى شود كه به او ضرر بزند، همان طور كه نسبت به اوليائش اين طور بوده است و حضرت موسى بن جعفر عليه السلام مى فرمايد: وقتى حضرت موسى عليه السلام بر فرعون وارد شد اين دعا را خواند للّه للّه اللهم انى ادرءبك فى نحره و استجير بك من شره و استعين بك ^(1357)، *((*پس خداوند امنيت قلب فرعون را مبدل به خوف كرد*))*.البته اگر شرايط پناهندگى فراهم باشد و مصلحت هم باشد كه او پناه دهد، زيرا گاهى انسان واقعا نسبت به امر ناگوارى مانند دشمن خارجى يا مرض يا امور ناگوار عالم ماده به خداوند پناه مى برد لكن مصلحت نيست آنها از او دفع شود و خداوند مى خواهد بنده اش را امتحان كرده ، يا گناهش را پاك كند و يا به مقامات بالاتر ترفيعش دهد و يا ماهيت دشمنش را آشكار كند، همان طور كه نسبت به اوليائش گاهى اين چنين بوده است و به عنوان نمونه حضرت موسى و هارون براى نابودى فرعون ، دعا كردند و به طرف خدا استغاثه نمودند ولى پس از چهل سال مستجاب شد، از اين جهت امام سجاد عليه السلام عرض مى كند: و اشبه الاشياء بمشيتك و اولى الامور بك فى عظمتك ، رحمة من استرحمك و غوث من استغاث بك ^(1358)، *((*و شبيه ترين چيزها به خواسته ات و سزاوارترين امور به تو در عظمتت ، رحمت كسى است كه از تو رحمت طلب مى كند و فريادرسى از كسى است كه به تو پناه مى برد*))* و همچنين عرض مى كند: و اغاثتك قريب من المستغيثين ^(1359)، *((*و فريادرسى تو نزديك است براى فريادكنان *))* و اين صفت خداوند آن قدر ظهور دارد كه امام رضا عليه السلام يكى از علتهاى غرق شدن فرعون را استغاثه او به حضرت موسى عليه السلام معرفى كرده و مى فرمايد: *((*او به خداوند استغاثه نكرد پس خداوند عز و جل به حضرت موسى عليه السلام وحى كرد: اى موسى ؛ به فرياد فرعون نرسيدى چون او را خلق نكرده بودى و اگر به من استغاثه كرده بود حتما به فريادش مى رسيدم ولكن وقتى تو را خواند كارش را به تو واگذار كردم ^(1360)*))* البته كفر طولانى فرعون مانع اصلى از اين توجه شد، و شبيه به اين تعبير درباره قارون نيز آمده است كه خداوند فرمود: *((*اى موسى ؛ به عزت و جلال و بخشش و بزرگى و برترى مقامم سوگند؛ اگر قارون همان طور كه تو را خواند مرا مى خواند حتما او را اجابت مى كردم ^(1361)*))* و نيز از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نقل شده است كه : *((*وقتى حضرت يونس عليه السلام به دريايى گذشت كه قارون در آن بود، قارون به فرشته موكل بر خويش گفت : اين سر و صدا چيست كه مى شنوم ؟ فرشته به او گفت : اين يونس است كه خدا او را در شكم ماهى حبس نموده است ، هفت دريا را گشته تا به اين دريا رسيده است پس اين صدا و ترس براى مكان اوست ، به او گفت : آيا اجازه مى دهى با او سخن بگويم ؟ گفت اجازه دادم ، قارون به حضرت يونس گفت : چرا به سوى پروردگارت توبه نكردى ؟ همين كلام را حضرت يونس به او فرمود: قارون گفت : توبه من به حضرت موسى واگذار شد ولى او توبه مرا قبول نكرد، اگر تو به طرف خدا توبه كنى در اولين قدم او را پذيراى خود مى يابى ^(1362)*))*.بنابراين رحمت واسعه خداوند بگونه اى است كه هر كسى اگر واقعا به طرف او برود و او را پناه خود بداند او پناهش مى دهد.
لطفا منتظر باشید ...
