آشكار شدن حق و پايمال شدن باطل - سیمای مخبتین نسخه متنی

كس براى تثبيت دين الهى قدم برداشت خداوند او را يارى كرد و چهره درخشانى در تاريخ بشريت از خود نشان داد و هر كس سستى نشان داد يا در راه نابودى دين الهى قدم برداشت و از آن توبه نكرد به خذلان الهى در دنيا مبتلا شد و در آخرت نيز به عذاب او معذب مى شود و در تاريخ اسلام چهره كريهى از خود ابراز نمود و مورد لعن و طعن مؤ منين قرار گرفت ، پس بايد مؤ منين به وعده هاى خداوند ايمان داشته و دلگرم باشند و به تهديدهاى پوشالى و سست دشمنان دين اعتنايى نداشته باشند زيرا دشمنان دين مى خواهند با ذليل كردن مؤ منين و سلطه بر آنها، خود به منافعشان برسند و انسانيت را پايمال اغراض شيطانى و حيوانى خود بكنند، و همچنين بدانند كه وعده هاى الهى حق است و وعده ها و تطميعهاى دشمن و يا تهديدهاى آنها باطل است همان طور كه قرآن كريم از قول بزرگترين دشمن اديان و رسولان الهى و مؤ منين يعنى شيطان در خطابش به فريب خوردگان از وسوسه هايش ، نقل مى كند: *((*وقتى كار تمام شد - قيامت به پا خواست شيطان مى گويد خداوند به شما وعده حق داد و من هم به شما وعده دادم پس تخلف نمودم و من بر شما تسلط نداشتم مگر اينكه شما را دعوت كردم و شما مرا اجابت كرديد پس مرا ملامت نكنيد و خودتان را ملامت كنيد، من نمى توانم شما را نجات دهم و شما هم نمى توانيد مرا نجات دهيد، من كافر شدم به آنچه قبل از اين - در دنيا - مرا شريك قرار داديد - در اطاعت خداوند - براستى كه براى ستمكاران عذابى دردناك است ^(1588)*))*.

آشكار شدن حق و پايمال شدن باطل

با مطالب گذشته روشن شد كه هر مقدار اعتقاد به حقانيت دين الهى و مقاومت در تحقق آن در مؤ منين بوده باشد نصرت الهى و تاءييد او ايشان را به همان اندازه خواهد بود اگر اين نصرت و مقاومت فردى باشد نصرت الهى نيز آن گونه خواهد بود و اگر اجتماعى باشد نصرت الهى نيز در صحنه جامعه ظهور مى كند و موجب تحقق حاكميت دين حق و عدل مى شود زيرا فرموده است : ان الله لايغير ما بقوم حتى يغيروا ما بانفسهم ^(1589)، *((*براستى كه خداوند تغيير نمى دهد آنچه را كه گروهى در آن هستند مگر آنكه درونشان را تغيير دهند*))* همان طور كه نسبت به قوم حضرت يونس على نبينا و آله و عليه السلام اتفاق افتاد كه پس از نپذيرفتن اوليه دعوت حضرت يونس عليه السلام و آمدن وعده عذاب بر ايشان و بيرون رفتن آن حضرت از ميانشان و سپس تنبه پيدا كردن قوم آن حضرت و توبه ايشان به درگاه الهى ، عذاب از ايشان برطرف شد و حضرت يونس عليه السلام برگشت و مدتى كه زنده بود حكومت الهى را در ميان ايشان به پا داشت و همچنين نسبت به قوم حضرت موسى على نبينا و آله و عليه السلام و نجات ايشان از چنگال فرعون به واسطه آن حضرت ، و نيز ظهور اسلام و حكومت اسلامى در مدينه پس از تقاضاى اهل مدينه هجرت رسول اكرم صلى الله عليه و آله را به آن شهر و وعده كمك كردن اهل مدينه آن حضرت را، اين سنت ^(1590) الهى است كه هر مقدار پذيرش حق از طرف مردم اعلان شود و ملتزم به يارى آن باشد، تاءييد خداوند به همان مقدار خواهد بود هر چند در گوشه اى از عالم باشد از اين جهت خداوند پس از تاءييد مسلمانها به لشكريان غيبى و فرو فرستادن آرامش بر دلهاى ايشان مى فرمايد: و جعل كلمة الذين كفروا السفلى و كلمة الله هى العليا و الله عزيز حكيم ^(1591)، *((*و خداوند سخن كافران را پايين و سخن خودش را بالا و برتر قرار داد و او عزيز حكيم است *))* اين وعده نه تنها در زمان آن حضرت در محدوده خاصى تحقق پيدا كرد بلكه قرآن كريم وعده داده است كه روزى اين دين حق بر تمامى اديان گذشته آشكار شده و برترى پيدا مى كند، هو الذى ارسل رسوله بالهدى و دين الحق ليظهره على الدين كله ولو كره المشركون ^(1592)، *((*خداوند رسولش را با هدايت و دين حق فرستاد تا آن را بر تمامى اديان آشكار سازد هر چند كه مشركين كراهت داشته باشند*))* لكن اين وعده آنوقتى تحقق مى يابد كه مردم بر پيمانشان بر سر دفاع از دين و ايمان پا بر جا باشند و اگر اين پا بر جايى بتمام معنا - با تسليم مطلق در برابر رسول اكرم صلى الله عليه و آله -، موجود بود در همان زمان يا پس از آن اين وعده حتما محقق مى شد همان طور كه قرآن كريم اين حقيقت را درباره پيروان حضرت عيسى على نبينا و آله و عليه السلام نقل مى كند: يا ايها الذين آمنوا كونوا انصار الله كما قال عيسى ابن مريم للحواريين من انصارى الى الله قال الحواريون نحن انصار الله فآمنت طائفة من بنى اسرائيل و كفرت و طائفة فايدنا الذين آمنوا على عدوهم فاصبحوا ظاهرين ^(1593)، *((*اى مؤ منين ؛ يارى كنندگان - دين خداوند باشيد همان طور كه عيسى پسر مريم به حواريين فرمود كيست ياوران من به سوى خدا؟ حواريين گفتند: ما ياوران خدا هستيم پس عده اى از بنى اسرائيل ايمان آوردند و گروهى كافر شدند پس مؤ منان را بر دشمنانشان تاءييد كرديم و پيروز گرديدند*))*