سیمای مخبتین نسخه متنی

رواياتى ^(444) كه در اوصاف شيعيان و مؤ منين و متقين آمده است شايد به اين مرتبه از محتب اختصاص داشته باشد زيرا شيعه حقيقى آن پيرو واقعى اهل بيت عصمت و طهارت در تمامى شئون زندگى - اعم از فردى و اجتماعى و حالات و كمالات نفسانى - مى باشد و ايشان را بر هر چيز ترجيح داده حتى بر خويشتن و زن و فرزندش ، و ائمه عليهم السلام اگر چنين شيعيانى را پيدا مى كردند در برابر حكام غاصب ساكت نمى نشستند و قيام مى كردند،^(445) و اگر شيعه بودن عده اى را نفى كرده اند^(446) مراد نفى اين مرتبه از محبت و تشيع مى باشد. لكن در عده اى از روايات خدمت ائمه يا پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى رسند و عرض مى كنند:

*((*كه كسى دوست دارد كسانى را كه نماز مى خوانند لكن خودش جز نماز واجب را نمى خواند و دوست دارد كسانى را كه صدقه مى دهند و جز صدقه واجبش را نمى دهد و دوست دارد كسانى را كه روزه مى گيرند و جز ماه رمضان را روزه نمى گيرد، رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: اين شخص با كسى است كه او را دوست دارد^(447)*))* و در روايت ديگر ابوبصير از امام صادق عليه السلام سؤ ال مى كند: *((*كه آيا شيعيان شما با شما هستند؟ حضرت فرمود: اگر خداوند بترسد و مراقب پيامبرش باشد و از گناهان پرهيز كند با ما در درجه ما خواهد بود...^(448)*))* شيعيان و محبينى كه در واجبات و ترك محرمات و امور لازمه تابع ائمه عليهم السلام هستند و زياد به مستحبات و امور اخلاقى اهتمامى ندارند با شرط تداوم در اين كار، ممكن است در آن مرتبه دوم كه در روايات گذشته بيان شد قرار داشته باشند كه ايشان با زبان و قلب ائمه عليهم السلام را دوست دارند و در درجه اى پايين تر از گروه اول در بهشت قرار دارند.

در عين حال روايات ديگرى نسبت به محبين ايشان وارد شده كه آنها با داشتن معصيت نيز از محبين معرفى شده اند ولى خداوند متعال ايشان را مبتلا به ناراحتيهايى در دنيا يا دردهايى در برزخ و قيامت مى كند تا از آلودگى پاك شوند و به شرط بقاى ^(449) ايمان و محبتشان نسبت به ائمه عليهم السلام مشمول شفاعت ايشان شده و در نهايت داخل بهشت مى شوند، اين دسته از روايات شايد به مرتبه سوم از محبت اشاره داشته باشند و آنها عبارتند از اين روايت راوى گويد: بر امام باقر عليه السلام وارد شديم و زياد الاحرام نزد حضرت بود حضرت به او فرمود: يا زياد مالى ارى رجليك متفلقين ؟ قال : جعلت لك الفداء جئت على نضولى اعاتبه الطريق و ما حملنى على ذلك الا لكم و شوق اليكم ، ثم اطرق زياد مليا ثم قال : جعلت لك الفداء انى ربما خلوت فاتانى الشيطان فيذكرنى ما قد سلف من الذنوب و المعاصى فكانى ايس ثم اذكر حبى لكم و انقطاعى اليكم ، قال : يا زياد و هل الدين الا الحب و البغض ؟ ثم تلا هذه الثلاث آيات كانها فى كفه *((*ولكن الله حبب اليكم الايمان و زينه فى قلوبكم و كره اليكم الكفر و الفسوق و العصيان اولئك هم الراشدون ، فضلا من الله و نعمة و الله عليم حكيم *))* و قال : يحبون من هاجر اليهم *))* و قال : *((*ان كنتم تحبون الله فاتبعونى يحببكم الله و يغفرلكم ذنوبكم و الله غفور رحيم *))*.

اتى رجل الى رسول الله صلى الله عليه و اله فقال : يا رسول الله انى احب الصوامين و لااصوم و احب المصلين و لااصلى و احب المتصدقين و لااصدق ، فقال رسول الله صلى الله عليه و اله : انت مع من احببت ولك ما كسبت اما ترضون ان لو كانت فرعة من السماء فزع كل قوم الى ماءمنهم و فزعنا الى رسول الله و فزعتم الينا ^(450). *((*اى زياد، چرا پاهايت را مجروح مى بينم ؟ عرض كرد: بر شتر - يا اسب - لاغرى سوار شدم كه راه مرا بزحمت انداخت ، و مرا بر اين امر جز محبت شما و شوق به سوى شما وادار نكرد، سپس ‍ مقدارى سر را پايين انداخت سپس عرض كرد: فدايت شوم گاهى خلوت مى كنم و شيطان نزدم مى آيد و مرا به ياد گناهان گذشته ام مى اندازد پس مثل اينكه ماءيوس مى شوم سپس به ياد محبتم نسبت به شما و بريدن دل از غير شما و متصل شدن به شما مى افتم ، حضرت فرمود: اى زياد، آيا دين جز محبت و بغض است ؟ سپس آيات سه گانه را خواند مانند اينكه در كف دستش بود، *((*ولكن خداوند ايمان را محبوب شما قرار داد و آن را در دلهايتان زينت داد و كفر و فسق و معصيت را نزد شما مبغوض قرار داد ايشان رشديافتگانند، تفضل و نعمتى از طرف خداوند است و خدا عالم حكيم است *))*، و خدا مى فرمايد: خدا كسى را كه به سوى مؤ منين هجرت كند دوست دارد، و خدا فرمود: اگر خدا را دوست داريد پس از من تبعيت كنيد تا خدا شما را دوست داشته و گناهانتان را ببخشد خدا بخشنده مهربان است ، مردى نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله آمد عرض كرد: اى رسول خدا، من روزه داران را دوست دارم ولى روزه نمى گيرم و نمازگزاران را دوست دارم لكن نماز نمى خوانم ، و صدقه دهنگان را دوست دارم ولى صدقه نمى دهم ، پس رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: تو با كسى كه دوست دارى مى باشى و براى توست آنچه را كه كسب و عمل