سیمای حافظان نور نسخه متنی

از نخستين روزهاى نزول وحى آغاز شد.
پيامبر اسلام (ص ) نخستين حافظ قرآن بـه شـمـار مـى رفـت و بـراى فـراگـرفـتن و حفظ آن بسيار مى
كوشيد.
آن حضرت همراه پيك وحى زبانش را حركت مى داد و شتاب مى كرد تا آنچه مى شنود فراموش نكند.
مرحوم طبرسى در شان نزول آيه ى [لاتحرك به لسانك لتعجل به .
ان عليناجمعه و قرءانه .
] ((15))3
[ اى رسـول ما ] در حال وحى
شتابان زبان به قرائت قرآن بگشاى كه ما خود آن را جمع كرده
[ در سـيـنـه ات
]نگاه مى داريم و بر تو مى خوانيم .
از ابن عباس چنين نقل مى كند:پيامبر اكرم (ص ) به سـبـب عـشـق شـديـدى كـه بـه دريافت و حفظ قرآن داشت
هنگامى كه پيك وحى آيات را بر او مـى خـوانـد
همراه وى زبانش را حركت مى داد و شتاب مى ورزيد تا آنچه
مى شنود فراموش نكند.
خـداونـد او را از ايـن كـار بـازداشـت و فرمود: ما آن را برايت جمع مى كنيم .
((16))3
حضرت براى اطـمـيـنان كامل از محفوظات خويش آن هارا بر فرشته ى وحى عرضه مى كرد.
در روايات متعدد چـنـان مـى خوانيم كه پيامبراسلام (ص ) در ماه رمضان هر سال قرآن را
تا آن جا كه نازل
شده بود
بـاجـبـرئيل مقابله و تكرار مى كرد
و در واپسين سال زندگى اش
بر خلاف گذشته
اين مقابله و
تكرار را دو بار به انجام رساند.
((17))3
اهتمام صحابه به حفظ قرآن 3
پـيـامبر اسلام (ص ) در نماز و هر فرصتى كه پيش مى آمد قرآن را باصداى بلند مى خواند و صحابه نيز همراه
وى به فراگيرى و حفظ آن مى پرداختند.
وقتى صحابه آيه يا سوره يى را از رسول خدا مى شنيدند
چندين بار به حضرت مراجعه كرده
آنچه به خاطر
سپرده بودند بر وى عرضه مى داشتند تا كيفيت حفظ را تاييد و تقرير كند.
((18))3
به تدريج اهتمام برخى از صحابه در به خاطر سپردن آيات چنان فزونى يافت كه گروهى به حافظ و قـارى
قـرآن شـهـرت يـافتند.
((19))3
سيوطى در اين زمينه مى نويسد: چند تن از صحابه
كه به تـعـلـيم قرائت قرآن و حفظ آن شهرت داشتند
عبارتند از: على (ع )
عثمان