مهجوريت كامل اهل بيت (ع) - ریشه های فرهنگی، سیاسی و اجتماعی قیام امام حسین (ع) نسخه متنی

پيامبر فرمود: آيا مايلى رقص اينها را مشاهده كنى ؟
مـن اظـهار تمايل كردم . پيامبر مرا به دوش گرفت (!!) و درحالى كه صورت من به صورت او بود مشغول تماشاى
داخل صحن مسجد و رقص شمشير افراد شدم ... و پيامبر مكرّر مى فرمود: اى حبشى زادگان مشغول باشيد!
ايـن صـحـنـه آنـقـدر ادامـه يـافت ، و من همچنان بر دوش پيامبر بودم تا آن هنگام كه خسته شدم .

پـيـامـبـر كـه خـسـتـگى مرا احساس كرد گفت : آيا برايت كافى است ؟ گفتم : بلى . فرمود: پس برو.)(493)
روايـات مـشـابـه ايـنـهـا در كـتـاب نـكـاح صـحـيـح بـخـارى و صـحـيـح مـسـلم بـه وفـور نقل شده
است كه ما به همين دو روايات اكتفا مى كنيم .

مـا مـعـتـقـديـم يـكى از اهداف اين جعّالين تاءمين هدف معاويه مبنى بر براندازى و فراموشى نام
(محمّد) و نيز توجيه مجالس لهو و لعب خود بوده است . البته اگر قيام حسين بن و مقاومت اولياء خدا نبود
اين طرح هاى خطرناك كارساز مى شد .

مهجوريت كامل اهل بيت (ع)

دربـاره مـقـام مـمـتاز اهل بيت (ع) نزد خداى متعال و پيامبر اكرم (ص) و آغاز مهجوريت آنان بعد از
جريان سقيفه ـ غصب خلافت ـ مطالبى را قبلاً متذكّر شديم . علاوه بر محدوديت هايى كه در عصر خـلفـاء
بـراى اهـل بـيـت (ع) ايجاد كردند. معاويه ظلم هاى فراوان ديگرى نمود. از جمله آنها منع نـشـر
فـضـايـل اهـل بـيـت ، مـعـرفـى بـنـى امـيـه بـه عـنـوان اهـل بـيـت پـيـامـبـر، سـبّ عـلى (ع) و
بـه شـهـادت رسـانـدن امـام حـسـن (ع) و حـامـيـان مـخـلص اهل بيت (ع)مى باشد.

منع نشر فضايل اهل بيت (ع)

ابـن ابـى الحـديـد از كـتـاب الاحـداث مـدائنـى نـقـل مـى كـنـد. (مـعـاويـه در سـال عـام
الجـمـاعـة (494)فـرمـانى عمومى براى كارگزارانش در تمام بلاد اسلامى صـادر كرد. كه در آن آمده بود: هر
كس كه چيزى در فضيلت (ابو تراب ) [على (ع)] و خاندانش روايت كند خونش هدر است ، و مالش ‍ حرمت ندارد، و از
حوزه حفاظت حكومت بيرون خواهد بود: پس از صـدور ايـن اعـلامـيـه ، مـردم كـوفـه ، يـعنى دوستداران
خاندان علوى بيش از ديگران زجر و بلا كـشـيـدنـد.)(495) ... در ايـن مـيـان افـرادى مـثـل مـيثم تمار و
صعصعة بن صوحان و حجر بن عدى و عدى بن حاتم كه با ولاى على زندگى مـى كـردنـد بيشتر گرفتار شكنجه و
قتل و غارت حاكمان شهر شدند. (در مباحث بعدى اين مطلب را توضيح خواهيم داد.)
مـعـاويـه در حـضـور تـعـدادى از صـحـابـه گـفـت : كـسـى حـق نـدارد در فـضايل على و فرزندانش چيزى
بگويد. همه سكوت كردند به جز عبدالله بن عباس كه گفت : تو ما را از خواندن قرآن و عمل به قرآن نهى مى
كنى ؟!)(496)
ابـن ابـى الحـديـد مـى نـويـسـد: (ايـن مـطـلب حـقـيـقـت دارد كـه بـنـى امـيـّه از اظـهـار فضايل
على مانع شدند و راويان فضايل على (ع) را مجازات مى كردند تا آنجا كه اگر كسى حـديـثـى از وى نـقل مى
كرد كه به فضيلت او هم مربوط نبود بلكه به احكام دينى مربوط مى شـد جـراءت بـنـابـراين احاديثى كه در
فضيلت او وارد شده است اگر در شهرت و كثرت در حدّ اعـلايـى نـمـى بـاشد، به خاطر سياست بنى اميه بوده
است كه اگر خداى تعالى سرّى در اين مـرد قـرار نداده بود كه اهلش خوب مى دانند، هيچ حديثى در فضيلت او
گفته نمى شد و از مناقب او چيزى روشن نمى گشت .)(497)
مـعـاويـه بـه ايـنـكـه فـضـايـل عـلى (ع) و فـرزنـدانش منتشر نشود قانع نبود بلكه دستور داد
احاديثى را در ذمّ حضرت (ع) جعل كنند. معاويه گروهى از اصحاب و گروهى از تابعان را شود و بـراى ايـن
افـراد امـتـيـازاتـى قـائل شـد تـا ديـگـران نـيـز بـه ايـن امـر تـشـويـق شوند.(498)
هـمـيـن مهجوريت اهل بيت (ع) يكى از دلايل عمده موفقيّت معاويه در به خدمت گرفتن تازه مسلمانان شـام
بـود. آنـهـا اهل بيت پيغمبر(ص) را نمى شناختند و اين بى اطلاعى ، با سياست هاى معاويه بيشتر شد.

در اثـر تـبليغات كذب ، مردمِ شام بنى اميّه را اهل بيت پيغمبر مى دانستند! عبدالله بن على وقتى از
شـام بـرگـشـت گـفـت : (اَنَّهُمْ ما عَلِمُوا لِرَسُولِ اللّهِ(ص) قِرابةً وَ لا اَهلِ بيْتٍ
يَرِثُونَه غَيرَ بـَنـى اُمـَيـّةٍ...)(499)؛ آنـهـا بـراى پـيـامـبـر(ص) اهل بيت و بستگانى غير از
بنى اميّه نمى شناسند.)