بيانات رهبر معظم انقلاب اسلامى‏ در صحن جامع رضوى‏‏

1/ 1/ 84

بسم الله الرحمن الرحيم

والحمدللَّه ربّ العالمين والصّلاة والسّلام على سيّدنا و نبيّنا ابى‏القاسم المصطفى محمّد و على اله‏ الأطيبين الأطهرين المنتجبين سيّما بقيةاللَّه فى الأرضين.

خداوند متعال را سپاسگزارم كه توفيق داد در روز اول سال با جمع شما برادران و خواهران مؤمن و خداجوى و محبان صادق اهل‏بيت (عليهم‏السّلام) در حضور مرقد مطهر حضرت اباالحسن‏الرّضا (عليه الاف التّحية والثّناء) باشم. اولين سخن ما عرض اخلاص و ارادت به ساحت اين امام بزرگوار است. ان‏شاءاللَّه دلهاى پُرمحبت و پُرشوق شما با عرض نياز در مقابل اين بارگاه مقدس و در محضر روح مطهر اين امام همام، مهبط نور و فيض الهى باشد.

در ديدارى كه با شما مردم عزيز مشهد و زوار عزيزى كه از ديگر شهرها آمده‏اند، در آغاز سال داريم، درباره‏ى مطالب قابل توجهى كه براى ملت و كشور ما حائز اهميت است، دقايقى را مى‏گذرانيم و بحث مى‏كنيم؛هم درباره‏ى مضمون و محتواى پيامى كه در آغاز سال به ملت ايران عرض شد، و هم درباره‏ى دو مطلب قابل توجه ملت ايران كه يكى عبارت است از مسأله‏ى انتخابات رياست جمهورى كه در پيش داريم، و ديگرى خنثى‏سازى توطئه‏ها و تهديدهاى دشمنان كه براى ملت ما يك مطلب كاملاً قابل توجه است.

درباره‏ى محتواى پيام، سخن اصلى ما اين است كه ملت ايران براى اين‏كه رشد و پيشرفت لازم را در همه‏ى صحنه‏ها - كه شايسته‏ى آن است - به‏دست بياورد، احتياج دارد به تقويت همبستگى ملى و مشاركت عمومى در همه‏ى ميدانهاى طلب‏كننده‏ى حضور ملت. كشور متعلق به ملت ايران است؛ آينده هم متعلق به اين ملت است؛ امروز و فردا را هم ملت ايران ساخته‏اند و مى‏سازند؛ لذا نامگذارى امسال به «همبستگى ملى و مشاركت عمومى» اشاره به نياز بزرگ ملت در همه‏ى مسائل است؛ همكارى، همدلى، بازو به بازو دادن و دلها را به يكديگر مرتبط كردن و به سمت هدفهاى والاى اين ملت - كه براى بهروزى و پيشرفت او و كشورش لازم است - پيش رفتن.

اين‏كه ما هر سالى را به نامى و با شعارى موسوم مى‏كنيم و سال را با اين نام و با اين شعار آغاز مى‏كنيم، صرفاً يك عمل تشريفاتى نيست. البته اسم‏ها مهم نيست؛ مهم مسماست؛ ليكن اين نامگذارى‏ها به ما و ملت و مسؤولان نشان مى‏دهد كه چه مى‏خواهيم و دنبال چه هستيم يا بايد به دنبال چه باشيم. سال رفتار علوى، هدف والاى ملت ايران و تكليف بزرگ مسؤولان و دولتمردان را مشخص مى‏كند. سال خدمت‏رسانى يا سال پاسخگويى، همه‏ى خطوطى را كه مسؤولان كشور و همه‏ى ما بايد دنبال كنيم، به ما نشان مى‏دهد. اين شعارها در واقع مطالبات ملت از ما مسؤولان است. اگر نهضت عدالتخواهى مطرح مى‏شود، يا اگر نهضت نرم‏افزارى و توليد علم به‏عنوان يك جنبش عمومى مطرح مى‏شود، يا اگر نهضت آزادانديشى مطرح مى‏شود، براى اين است كه همه‏ى مسؤولان و همه‏ى آحاد ملت احساس كنند كه در اين جهت مسؤوليت دارند. كشور به اين شعارها نياز دارد. البته مى‏دانيم كه بسيارى از اين شعارها در سالهاى خود به‏طور كامل تحقق پيدا نكرده است؛ ليكن كارهاى زيادى هم صورت گرفته است. هر سال بايد با تجربه‏هاى سالهاى پيش، هم ملت و هم دولت راه خود را به سمت هدفهاى والاى اين ملت و اين كشور طى كنند و گامها را محكم‏تر و استوارتر بردارند.

هميشه نگاه اين كشور و اين ملت به عدالت و رفتار عادلانه‏ى علوى است و بايد باشد؛ اين را ما نبايد فراموش كنيم. هميشه اين ملت نياز دارد به مسابقه‏ى خدمت‏رسانى ميان مسؤولان؛ هميشه اين ملت نياز دارد به اين‏كه مسؤولان او پاسخگوى مسؤوليتهاى بزرگ خودشان در مقابل ملت باشند و روح پرسشگرى در مردم وجود داشته باشد و هميشه زنده بماند. اينها شعارهاى گذرا نيست؛ ابعاد و جوانب گوناگون وظايف ما مسؤولان و همچنين مطالبات ملت را براى ما روشن مى‏كند.

بايد مسابقه‏ى در خدمت و مسابقه‏ى در كار و تلاش، به جاى مسابقه‏ى در تخريب، سوءظن، هتاكى و يأس‏آفرينى وجود داشته باشد. عده‏يى براى تلاش و وظيفه‏ى خود در مقابل اين ملت، توجه به نيازها و آرمانها را ملاك عمل قرار نمى‏دهند. اين ملت بزرگ و شجاع و مؤمن و با قابليت وقتى مى‏تواند به هدفهاى والاى خود دسترسى پيدا كند كه به‏جاى تزريق يأس و نوميدى، اميد و آفاق روشن را در مقابل چشم نسل جوان اين كشور بگشايد و به جاى ايجاد سوءظن و بدبينى، روح برادرى، وحدت، يگانگى و همدلى در ميان مسؤولان، و از قِبل مسؤولان، در ميان مردم توسعه پيدا كند.

وقتى اين ملت به هدفهاى خود دست پيدا خواهد كرد و مشكلات گوناگون را از سر راه خود برخواهد داشت كه ايمان و جهاد در ميان مسؤولان به عنوان يك ارزش شناخته شود. اين جهاد، جهاد علمى، جهاد عدالتخواهى و جهاد مديريتى و اقتصادى است. مديران كشور، مسؤولان، و پشت سر آنها مردم وقتى اين شعارها را مد نظر قرار دهند، حركت كشور به سمت هدفها و آرمانهاى خود پُرشتاب و موفق خواهد شد.

امسال بخصوص همبستگى ملى اهميت ويژه‏يى دارد؛ اولاً به‏خاطر مسأله‏ى بسيار مهم انتخابات رياست‏جمهورى كه در پيش است؛ ثانياً به‏خاطر اين‏كه يك‏بار ديگر ملت ايران با همبستگى و مشاركت خود توطئه‏هاى دشمنان ايران اسلامى را خنثى كنند. كمتر از سه ماه به انتخابات رياست‏جمهورى باقى است. حرفهاى فراوانى در اين زمينه وجود دارد كه در طول اين مدت به ملت عزيز عرض خواهد شد.

آنچه امروز درباره‏ى اين مسأله عرض مى‏كنم، چند نكته است: يكى اين‏كه حضور آگاهانه در انتخابات رياست‏جمهورى و انتخاب هوشمندانه از سوى آحاد مردم، يك مشاركت در سرنوشت كشور است. كشور ما متكى به آراء مردم است. علت اين‏كه دشمنان ملت و طمع‏ورزان به اين آب و خاك نتوانسته‏اند در طول بيست‏وشش سال گذشته گزندى وارد كنند، حضور و اراده و مشاركت مردم در صحنه‏هاى مختلف بوده است. راهپيمايى‏هاى شما در بيست‏ودوم بهمن يا در روز قدس و شركت شما در انتخابات‏هاى گوناگونِ سالهاى گذشته، اين كشور را بيمه كرده است. مشاركت در سرنوشت كشور علاوه بر اين‏كه در اداره و تعيين مديريت كشور نقش دارد، در خنثى كردن دشمنىِ دشمنان هم بزرگترين نقش را ايفا مى‏كند.

نكته‏ى بعد اين است كه انتخابات، هم حق ملت است، هم يك وظيفه‏ى ملى است. نظام جمهورى اسلامى نظامهاى انتصابىِ قدرتها را نسخ كرد و انتخاب مردم را در مديريت كشور داراى نقش كرد. اين حق آحاد ملت است كه بتوانند انتخاب كنند و در تعيين مدير كشور داراى نقش باشند. از سوى ديگر وظيفه هم هست؛ به اين خاطر كه اين شركت مى‏تواند روح نشاط و احساس مسؤوليت را هميشه در جامعه زنده نگه دارد و حضور مردم در صحنه را به رخ دشمنان اين ملت بكشد. انتخابات فقط يك وظيفه نيست، فقط يك حق هم نيست؛ هم حق شماست، هم وظيفه‏ى عمومى است.

نكته‏ى بعدى اين است كه انتخابات رياست‏جمهورىِ امسال نسبت به ساير انتخابات‏ها اهميت بيشترى هم دارد؛ و آن به‏خاطر اين است كه در سال 1384 برنامه‏ى چهارم توسعه و پيشرفت كشور آغاز مى‏شود. اين اولين برنامه در طول مدت اجراى سند چشم‏انداز بيست ساله است. امروز كشور ما به حول و قوه‏ى الهى به اين توانايى و قدرت رسيده است كه بتواند آينده‏ى بيست ساله‏ى ايران را طراحى كند و چشم‏انداز روشنى براى اين مدت در جهت اهداف والا و حقوق طبيعى و شايسته‏ى اين ملت ترسيم كند. اين مدت بيست ساله، يعنى چهار برنامه‏ى پنج ساله. اولين برنامه، امسال آغاز خواهد شد. در آغاز برنامه، يك مديريت كارآمد، با كفايت و پُرنشاط بايد سر كار باشد تا بتواند سازه‏هاى اين برنامه را مستحكم و استوار كند و پايه‏هاى اين برنامه را به‏طور عميق و محكم پى‏ريزى كند. اهميت اين انتخابات در اين است كه ملت ايران مى‏خواهد مديرى را انتخاب كند كه بتواند موانع اجراى برنامه را از سر راه ملت ايران بردارد؛ مثل بولدوزرى كه موانع را برمى‏دارد تا جاده‏يى را صاف كند.

يك انسان قوى، با كفايت، داراى نشاط و شادابى و شوق به كار و احساس مسؤوليت خواهد توانست حركت بيست ساله به سمت چشم‏انداز را - كه امسال اين شروع انجام مى‏گيرد - با قوت و قدرت آغاز كند. مديرى كه ملت ايران در انتخابات برخواهد گزيد، شروع‏كننده است؛ در واقع وارد كننده‏ى كشور در يك دوره‏ى جديد و در يك حركت تازه به سمت همان چيزهايى است كه ملت ايران به آن احتياج دارد. در طول سالهاى گذشته، از بعد از جنگ تا امروز، كارهاى فراوانى در اين كشور انجام شده؛ هر كس انكار كند، بى‏انصافى كرده است. ساخت زيربناهاى كشور، كارهاى عمرانى فراوان، پيشرفت‏هاى علمى و فناورى؛ بنابراين در همه‏ى زمينه‏ها كار شده است.

آنچه امروز مهم است، اين است كه همه‏ى بناهاى رفيعى كه در طول اين مدت به‏وجود آمده و ساخته شده است، تأثير خود را در واقعِ زندگى مردم نشان دهد؛ آب عظيمى كه پشت اين سد متراكم شده و به‏وجود آمده است، به مزرعه‏ى زندگى مردم راه پيدا كند و نتايج اين تلاش‏ها سر سفره‏ى مردم و در زندگى آنها ديده شود؛ اين كار بزرگى است؛ اين برداشتن موانع از سر راه را مى‏طلبد. تعيين مديريت قدرتمند و توانايى به اين ترتيب، جزو كارهاى امسال ملت ايران است.

نكته‏ى بعدى در اين زمينه اين است كه رئيس‏جمهور جايگاه بسيار والايى دارد؛ توانايى و اختيارات فراوانى از لحاظ قانونى متوجه رئيس‏جمهورى است؛ بودجه‏ى كشور در اختيار رئيس‏جمهور است؛ مديران كشور در سطوح مختلف در اختيار رئيس‏جمهور هستند؛ بنابراين تعيين رئيس‏جمهور، يعنى تعيين مديرى كه بتواند ثروت عظيم مردم را كه در بودجه و امكانات و مديريت‏هاى كشور متبلور است، به نحوى در سرتاسر آفاق اين ملت گسترش دهد تا نيازهاى مردم با اين ثروت عظيم برآورده شود. ملت و كشور ما بر اثر تلاش دولتهاى چند سال گذشته، ثروت متراكمى از امكانات به‏دست آورده است. مديريت‏هاى آينده بايد بتوانند اين ثروت را افزايش دهند و آن را در زندگى مردم بگسترانند و با فساد به معناى واقعى كلمه مبارزه كنند. اگر ما ملت ايران اين توفيق را پيدا كنيم كه رخنه‏هاى فساد را در اين مجموعه‏ى عظيم ببنديم، آن وقت معلوم خواهد شد كه دستاوردهاى انقلاب براى اين مردم چقدر شيرين و گواراست و چگونه مى‏تواند پاسخگوى نيازهاى مردم باشد. انتخابات آينده به اين دلايلى كه گفتم، بسيار مهم است.

مردم بايستى هوشمندانه و آگاهانه انتخاب كنند و در ميان نامزدهاى گوناگون، كسى را كه احساس مى‏كنند به اين معيارها نزديك است، برگزينند؛ اين يك كار بزرگ است و كار شما مردم است. مردم بايد با چشم باز در اين صحنه‏ى مهم حاضر شوند و ان‏شاءاللَّه خداى متعال كمك كند و دلهاى مردم را هدايت كند تا فرد با كفايت، شجاع، با اخلاص، داراى روح مردمى، شاداب و با نشاط، مؤمن به هدفها و ارزشهاى انقلاب، مؤمن به مردم، مؤمن به نيروى مردم و معتقد به حق مردم را انتخاب كنند؛ اين مهمترين بخش مشاركت عمومى مردم در امسال است. در همه چيز مشاركت عمومى مهم است، و اين از جمله‏ى كليدى‏ترين است.

از همين حالا به فكر روز بيست‏وهفتم خرداد - كه روز انتخابات است - باشيد و از الان جستجو و تفحص خودتان را آغاز كنيد. البته نامزدها هنوز به‏طور رسمى به ملت معرفى نشده‏اند، ولى در زمان قانونىِ خود معرفى خواهند شد. هر كس در اقصى‏نقاط كشور اين حق را دارد كه به سهم خود در اين انتخابات بزرگ شركت كند. كسى كه در اقصى‏نقاط اين كشور زندگى مى‏كند، حق او با كسى كه در مركز كشور زندگى مى‏كند، يكى است؛ لذا هر كسى حق دارد. از اجتماع اين اشخاص و افراد، رأى سهمگين و اراده‏ى مستحكم و عزم راسخ اين ملت بروز خواهد كرد و شكل خواهد گرفت؛ و اين همان چيزى است كه براى ايجاد زمينه‏ى مساعد براى آبادى كشور و براى دفع دشمنان مى‏تواند مؤثر باشد.

و اما مسأله‏ى خنثى‏سازى تهديد دشمنان. اين هم يكى ديگر از آثار و بركات مشاركت عمومى و همبستگى ملى است؛ در اين‏باره هم نكاتى را عرض كنم.

تهديد دشمن، يك چيز قهرى و طبيعى است. هر ملتى بخواهد مستقل زندگى كند و تحت سيطره‏ى قدرتهاى بين‏المللى نباشد، با اخم و تهديد و زبان خشن و تيز آنها روبه‏رو خواهد شد. ملت ما به اين تهديدها عادت كرده است. بيست‏وشش سال است كه جهانخواران و جهانگشايان بين‏المللى و در رأس آنها دولت امريكا با زبان تهديد با ملت ايران صحبت مى‏كنند و روبه‏رو مى‏شوند. گوش ملت ايران به شنيدن اين تهديدها عادت كرده است. ملت ايران با بى‏اعتنايى به تهديد دشمن، راه خود را ادامه داده است. امروز نظام جمهورى اسلامى و دولت برخاسته‏ى از انقلاب، توانايى‏هايش با آن روزى كه اين راه را آغاز كرد، زمين تا آسمان تفاوت كرده. امروز ملت ايران قوى‏تر است و توانايى‏هاى او در زمينه‏هاى علمى، اقتصادى، تسليحاتى و غيره بمراتب بالاتر است. اين تهديدها هم وجود دارد.

اولين توصيه‏ى من به مسؤولان كشور اين است كه با تهديد دشمن، خود را از وظايفشان منصرف نكنند؛ كار خودشان را بكنند. هميشه بايد يك ملت و يك دولت آماده باشد؛ هيچ‏وقت و در هيچ شرايطى نبايد از خطرات بيرونى غفلت كرد؛ اما نبايد هم سر و صداى تهديدآميز دشمنان، مسؤولان كشور را از ادامه‏ى راه و انجام وظايفشان باز بدارد. ملت و دولت بايد تلاش خود را در همان وظايفى كه بر عهده دارند، انجام دهند.

امروز تهديدها و جنجالهايى كه دولتمردان امريكا پى‏درپى مى‏كنند، بيشتر ناظر به مسأله‏ى انرژى هسته‏يى و بدروغ تهمتِ ساختن سلاح هسته‏يى است. هم رئيس‏جمهور امريكا و هم دولتمردان اين كشور بارها و بارها از خطر سلاح هسته‏يى كه به‏وسيله‏ى ايران توليد شود، حرف زده‏اند. خود آنها بخوبى مى‏دانند كه ماجراى ساخت سلاح هسته‏يى يك افسانه است و هيچ واقعيتى ندارد. مسأله‏ى آنها اين نيست؛ مسأله‏ى آنها اين است كه از شكل گرفتن يك ايران قدرتمند و پيشرفته نگرانند. آنها با پيشرفت ملت ايران مخالفند؛ والّا مى‏دانند كه ما دنبال سلاح هسته‏يى نيستيم. آنها نمى‏خواهند در اين منطقه‏ى حساس كه بيشترين نفت دنيا را دارد و يكى از حساس‏ترين مناطق دنياست - يعنى خاورميانه - كشورى كه مستقل است و زير پرچم اسلام زندگى مى‏كند، پيشرفته باشد و از دانش و پيشرفت علمى و فناورى مدرن برخوردار باشد. حقيقت قضيه اين است كه غربى‏ها ترجيح مى‏دهند ملتهاى اين منطقه - از جمله ملت ايران - هميشه محتاج آنها باشند؛ لذا به ما مى‏گويند شما نيروگاه هسته‏يى هم داشته باشيد، مانعى ندارد؛ اما بياييد سوخت اين نيروگاه را از ما بخريد!

من چند سال پيش در يكى از سخنرانى‏هاى اول سال در مشهد گفتم اگر نفتى كه امروز توليد كشور ما و منطقه‏ى خاورميانه است، اروپايى‏ها و غربى‏ها مى‏داشتند و بنا بود ما از آنها نفت بخريم، هر بشكه نفت را از قيمتى كه امروز از اين منطقه مى‏خرند، گرانتر مى‏فروختند و حاضر نبودند به ما نفت بدهند. آنها از هر چيزى كه ملتهاى اين منطقه را مستغنى و مستقل كند و آنها را روى پاى خودشان نگه دارد، نگرانند. آنها مى‏خواهند اين منطقه‏ى پُرجمعيت و پُرنعمت و داراى منابع زيرزمينى هميشه محتاج آنها باشد؛ لذا با فناورى ما هم مخالفند، با دانشمند شدن جوانان ما هم مخالفند، با داشتن انرژى هسته‏يى هم مخالفند و اگر بتوانند، با داشتن نفت ما هم مخالفند؛ كما اين‏كه يك روز از بى‏كفايتى و خيانت زمامداران اين كشورها استفاده مى‏كردند و نفت را به يغما مى‏بردند. سالهاى متمادى نفت ايران در اختيار انگليسى‏ها بود؛ حتّى مختصرى به دولت وابسته‏ى بى‏كفايت آن روز مى‏دادند و نفت را براى خودشان مى‏بردند؛ بعد هم امريكايى‏ها و ديگران وارد شدند و اختيارها را در دست گرفتند. اينها اين را مى‏خواهند. اينها از اين‏كه كشورى مثل ايران بتواند نيروگاه هسته‏يى داشته باشد و خودش هم سوخت اين نيروگاه را توليد كند و دستش پيش كشورهاى اروپايى و غيره دراز نباشد، ناراحتند؛ مسأله اين است.

انرژى هسته‏يى يك فناورى باارزش و محصول يك دانش پيشرفته است و براى زندگى مردم لازم است. بسيارى از نيروگاه‏هاى دنيا در كشورهاى پيشرفته، نيروگاه‏هاى هسته‏يى است. توليد برق، يكى از كارهاى دانش و فناورى هسته‏يى است و براى يك كشور امتياز است؛ اينها مى‏خواهند ملت ايران اين امتياز را نداشته باشد؛ دعوا سر اين است؛ منتها بدروغ مى‏گويند ما مى‏ترسيم ايران بمب اتمى درست كند. آنها مى‏دانند كه ساخت بمب اتمى در برنامه‏ى ما نيست؛ ملت ايران اين را بدانند؛ جوانهاى ما توجه داشته باشند.

آنچه امروز در تبليغات غربى‏ها - بخصوص امريكايى‏ها - در مورد انرژى هسته‏يى گفته مى‏شود، هدفش اين است كه ملت ايران را از يك پيشرفت علمى و فناورى محروم كند. اين حق ماست؛ چرا محروم شويم؟ بله، اين حق مسلّم ملت ايران است؛ هم علم است، هم فناورى است، هم سلامت محيط زيست است، هم داراى مصارف پزشكى است، هم اميد و چشم‏انداز پيشرفت براى جوانان كشور است، و بديهى است كه ملت ما اين را از دست نمى‏دهد.

سياستمداران دروغگو و منافق امريكايى براى اين‏كه هدف پليد خود را پنهان كنند، ايران را متهم مى‏كنند به اين‏كه مى‏خواهد كلاهك هسته‏يى درست كند؛ سر موشكهاى بالستيك بگذارد و پرتاب كند! كجا پرتاب كند؟! ما با دشمنانِ خود اين‏طورى رفتار نمى‏كنيم. كاربرد بمب اتمى براى نابود كردن ملتها كار خود امريكايى‏هاست. آنها تنها دولتى هستند كه اين جنايت بزرگ را تا امروز انجام داده‏اند. غربى‏ها هستند كه سلاح شيميايى ساختند و آن را به‏كار بردند و در جنگ هشت ساله‏ى عراق با ايران آن را در اختيار صدامى‏ها و بعثى‏ها گذاشتند و در مقابل فجايعى كه از اين راه پيش آمد، سكوت كردند و به صدام از پشت كمك كردند. اسلام به ما اين اجازه‏ها را نداده است. ما از علم براى پيشرفت استفاده مى‏كنيم؛ اين بهانه‏ى امريكايى‏هاست.

البته اين را هم به شما عرض كنم؛ ملت ايران بدانند؛ كسانى‏كه در گوشه و كنار نق مى‏زنند و مى‏گويند چرا به انرژى هسته‏يى چسبيده‏ايد، غافلانه به نفع دشمنان ملت حرف مى‏زنند؛ آنها هم بدانند امروز مسأله‏ى انرژى هسته‏يى بهانه‏ى تهديدهاى امريكاست. ابرقدرت، شأن خود را در تهديد كردن مى‏داند. قدرت سلطه‏گر و زورگو كارش با تهديد پيش مى‏رود و ملتهاى دنيا و خيلى از دولتها متأسفانه در مقابل تهديدهاى اينها كوتاه مى‏آيند و اينها را بيشتر بر امورِ خودشان مسلط مى‏كنند. كار آنها تهديد است، و امروز بهانه‏ى تهديد آنها انرژى هسته‏يى است. اين هم كه نباشد، بهانه‏ى ديگرى مطرح مى‏كنند. خودشان تروريست پرورترينِ دولتهايند، اما ايران اسلامى و مسلمانها را متهم به تروريسم مى‏كنند! سربازان و نيروهاى امنيتى امريكا بدترين جنايتها را در نقاط اشغالى عراق و در زندان ابوغريب مرتكب مى‏شوند - كه يك نمونه از اين همه، جنايت زندان ابوغريب است؛ والّا نظاير آن زياد است - به انسانها اهانت مى‏كنند، حقوق انسانها را لگدمال مى‏كنند؛ چه در اين‏جا، چه در افغانستان، چه در زندانهاى خودشان، چه در گوانتانامو؛ آنگاه ديگران را به نقض حقوق بشر متهم مى‏كنند! تا آن‏جايى كه بنده اطلاع دارم، هيچ دولتى را نمى‏شناسم كه به قدر دولت امريكا ناقض حقوق بشر باشد. بنده با ملاحظه‏ى آمار و ارقام و حوادثى كه در اين چند سال پيش آمده - چيزى كه جلوى چشم خود ما بوده است - به اين نتيجه مى‏رسم كه شايد در دنيا دولتى نباشد كه به قدر دولت امريكا نقض حقوق بشر كرده باشد. علاوه بر جنايات اينها در اطراف دنيا، در خود امريكا هم اينها جنايت و نقض حقوق بشر مى‏كنند. امروز مثل سالهاى گذشته سياهان امريكا همچنان تحت فشار و مورد ظلم و ستم و تبعيض‏اند. در سال 71 يا 72 در زمان رياست‏جمهورىِ پدر همين بوش بر اثر ظلم واضحى كه عليه سياه‏پوست‏ها به‏وقوع پيوسته بود، شورش عظيمى در بعضى از ايالت‏هاى امريكا به‏وجود آمد و چون پليس نتوانست مقابله كند، ارتش را وارد صحنه كردند. در زمان رئيس‏جمهور بعدى، بيش از هشتاد نفر از فرقه‏ى داووديان را - يك فرقه‏ى مسيحىِ مخالف سياستهاى دولت امريكا - كه در يك خانه اجتماع كرده بودند و با اخطار پليس بيرون نمى‏آمدند، جلوى چشمان مرد و زن و كودك، زنده زنده در آتش سوزاندند؛ اما اينها خم به ابرويشان نيامد! رعايت حقوق بشر آنها اين است! در زمان رئيس‏جمهور فعلى امريكا در شمال افغانستان - آن وقتى كه افغانستان را اشغال مى‏كردند - غير از بمب‏هايى كه بر سر مردم ريختند و فجايعى كه در شهرها ايجاد كردند، در يك زندان جمع كثيرى زندانى را به رگبار بستند و قتل عام كردند؛ خبرش هم در دنيا پيچيد، منتها امپراتورى‏هاى خبرى نمى‏گذارند اين خبرها بماند و در ذهن مردم جايگزين شود؛ فوراً خبر را جمع مى‏كنند. آن‏وقت مى‏گويند در فلان كشور يا در ايران اسلامى به فلان زندانى اهانت شده؛ مثلاً فرض كنيد به او دمپايىِ درستى نداده‏اند! نقض حقوق بشر در امريكا و به‏وسيله‏ى امريكايى‏ها در دنيا از همه‏ى كشورها بيشتر است؛ اما مردم دنيا و همچنين ملت ايران و دولت ايران و نظام اسلامى را به نقض حقوق بشر متهم مى‏كنند! پرچم حقوق بشر را كسانى به دست گرفته‏اند كه خودشان بزرگترين ناقض حقوق بشرند!

تهديد اينها منحصر به مسأله‏ى انرژى هسته‏يى نيست. توصيه‏ى من به مسؤولان و ملت اين است كه به تهديدهاى دشمنان اعتنا نكنند؛ راه خودشان را ادامه دهند و كار خودشان را بكنند. البته مسؤولان ذى‏ربط بايستى هشيار باشند؛ نبايد غافل باشند.

اين را هم عرض بكنيم؛ ما مثل دولتمردان امريكا جنگ‏طلب نيستيم - آنها جنگ‏طلبند و دنبال جنگند - اما آن‏جايى كه پاى عزت اين ملت و منافع اين كشور به ميان بيايد، ما اهل فداكارى هستيم. ما فداكارى را مخصوص آحاد ملت نمى‏دانيم. بعد از قضيه‏ى يازده سپتامبر كه به دو برج نيويورك حمله شد، تا دو سه روز از رئيس‏جمهور امريكا و معاونش و دولتمردان درجه‏ى يك خبرى نبود؛ گم و گور بودند! ما اين‏گونه نيستيم. اگر خداى نخواسته براى اين ملت تجربه‏ى تلخ و امتحانى پيش بيايد، خود ما پيشاپيش ملت لباس رزم مى‏پوشيم و آماده‏ى فداكارى مى‏شويم.

مهمترين سلاح ملت ايران براى خنثى كردن تهديدها، همبستگى ملى و همدلى است. ملت ايران براى خنثى كردن تهديدهاى دشمن احتياج به بمب اتمى و سلاح هسته‏يى ندارد. همدلى و همبستگى شما مردم و چنگ زدن شما به ريسمان الهى و ايمان دينى، مهمترين سلاح ملت ايران است؛ اين سلاحى است كه در طول بيست و شش سال بعد از پيروزى انقلاب تا امروز كارايى خود را نشان داده و بعد از اين هم نشان خواهد داد.

همبستگى و اتحادتان را حفظ كنيد. دشمن، اتحاد مردم را هدف گرفته است. دشمن، ساده‏لوحانه به نفوذى‏ها و مزدوران خود در ميان مردم دل بسته؛ اين يك خيال خام و واهى است. امروز امريكايى‏ها هدفهاى خود را آشكار بيان مى‏كنند؛ اين هم يكى از نكبت‏هاى خدا براى مستكبران است. مى‏گويند ما در ايران به كسانى كه به اهداف امريكايى‏ها كمك كنند، كمك مالى مى‏كنيم. اينها ملت ما را نشناخته‏اند؛ لذا صريحاً سخن از اين مى‏گويند كه ما مى‏خواهيم در داخل ايران با پول، معارض و - به قول خودشان - اپوزيسيون درست كنيم. همه بايد بدانند؛ كسى كه با پول امريكا و با حمايت دولتمردان امريكا بخواهد براى منافع امريكا كار كند و قيافه‏ى اپوزيسيون به خودش بگيرد، در چشم ملت ايران منفورترين انسان است. همه‏ى ملت ايران، بخصوص نخبگان، جوانان، دانشجويان و كسانى‏كه حوزه‏ى تأثيرى فراتر از حول و حوش خودشان دارند، بدانند امروز علاج همه‏ى مشكلات اين كشور، همبستگى و مشاركت عمومى است.

دلها را به هم نزديك كنيد؛ از خداوند متعال كمك بخواهيد و نشاط و نيرو و استعداد فراوانى را كه خدا در اين ملت به وديعه نهاده است، به‏كار بيندازيد؛ خداى متعال هم كمك خواهد كرد. مطمئناً آينده‏ى ملت ايران بمراتب از گذشته‏ى او بهتر خواهد بود و ان‏شاءاللَّه ادعيه‏ى زاكيه‏ى حضرت بقيةاللَّه شامل حال ملت ايران خواهد بود. از خداوند متعال براى ارواح طيبه‏ى شهداى عزيزمان و براى روح مطهر امام بزرگوارمان تمناى رحمت و مغفرت و لطف و فيض مى‏كنيم و همه‏ى شما عزيزان را به خدا مى‏سپاريم.

والسّلام عليكم و رحمةاللَّه و بركاته