اندیشه سیاسی فیض کاشانی نسخه متنی

‌
و تجاهر بر هيچ معصيتى نكنند.

و از احترام شرع، دقيقه فرو نگذارند.

و سخن بد در حق يكديگر نشنوند مگر آن كه از او دفع كنند و در اين امر تا مىتوانند مبالغه نمايند.

و يكديگر را حرمت بدارند با كمال بىتكلفى و انبساط.

و به سببى از اسباب دنيا از يكديگر متغير نشوند.

و بر مطيع و عاصى شفقت يكسان برند.

و كتمان اسرار يكديگر نمايند.

و وفا به عهد و وعد يكديگر واجب دانند.

و با يكديگر به حسن خلق وسعت صدر معاشرت كنند. ففى الحديث «إنّ اللّه‏ يبغض المعبّس فى وجه اخوته...»؛1

و ديگر كه بايد در راه حق از ملامت نترسند و به قول ديگران برنگردند بلكه «اشدّاء على الكفار رحماء بينهم»2 باشند.

ديگر بايد كه مراعات انفاس و اوقات كنند تا ضايع نشود كه گفته‏اند «وقتك أعزّ الأشياء فاشتغله بأعزّ الأشياء»؛

ديگر بايد كسى كه ايشان را خواهد قبول كنند و كسى كه ايشان را نخواهد و از ايشان تخلف ورزد نخواهند و مريد را به زلاّت رد نكنند و اجنبى را به حسنات قبول ننمايند و بايد كه قدر هر كس را بدانند و با هر كس به قدر مقدار او سلوك نمايند؛

و مبادرت به قضاى حاجت اخوان نمايند به قدر الطاقة؛

و بار يكديگر بكشند و بر يكديگر بار ننهند.

و هر چه به خود پسندند به برادر مؤمن پسندند و هر چه براى خود

1. مستدرك الوسائل، ج 2، ص 61.

2. فتح (48)، آيه 29.