اندیشه سیاسی فیض کاشانی نسخه متنی

‌
سوى خداوند را به آن‏ها تذكر داده و از آن‏چه آن‏ها را باز مىدارد بترساند و آن‏ها را به صراط مستقيم هدايت كند1؛ از اين‏رو خداوند متعال پيامبران خود را در ميان مردمان مبعوث كرد تا با وضع شريعت و اجراى آن، معاش و معاد آن‏ها را انتظام بخشيده تا به سعادت قُصوى رهنمون گردند.2 اين همان سياست شرعى است كه از نظر فيض، علاوه بر حفظ اجتماع ضرورى انسان‏ها، آن‏ها را به مرتبه عالى و كمال مطلوب نيز مىرساند؛ بنابراين، مطلوب‏ترين نوع سياست است. اما اگر چنين سياستى ممكن نباشد حتى از سياستى كه تنها حافظ اجتماع ضرورى انسان‏ها است، گريزى نيست، زيرا حيات اجتماعى بدون چنين سياستى امكان ندارد؛ لذا سياست و تدبير اجتماع انسان‏ها حتى اگر از طريق تغلّب و زور هم باشد، ضرورى است3 و بدون سياست، حفظ اجتماع كه نياز فطرى فرد است، ميسر نمىشود.

1. علم‏اليقين، ج 1، صص 338 و 339.

2. همان، ص 378.

3. ضياءالقلب، ص 176.