قلمرو تساهل و تسامح در نظر شهید مطهری (قدس سره) نسخه متنی

دسته اى برادر دينى تواند و دسته ديگر در آفرينش با تو همانند.

استاد شهيد مرتضى مطهرى با اشاره به اين كه انسانيت انسان به ويژگيهاى جسمى وى نيست بلكه انسانيت انسان به يك سلسله معانى و به يك سلسله حقايق و به يك سلسله لطايف بستگى دارد كه اگر انسانى آنها را نداشته باشد نمى توان او را انسان شمرد تاكيد مى كند: از ديدگاه اسلام انسان دوستى يك اصل است و انسانها را بايد دوست داشت ولى انسان را در مسير انسانيت بايد دوست داشت و در خلاف مسير آن خير. بر اين اساس اگر فردى بر ضد مسير انسانيت است و در حقيقت خارى است بر سر راه انسانها و بايد اين خار و اين مانع را از سر راه انسانيت برداشت.(44)

شهيد مطهرى با طرح اين پرسش كه ممكن است برخى اشكال كنند كه از سويى اسلام خواسته است ما خيرخواه همه مردم باشيم و همه افراد بشر و حتى كافران را هم از اين جهت دوست داشته باشيم و از سوى ديگر قرآن مجيد ما به ما سفارش مى كند كه با مومنان دوست باشيم و از دوستى با كافران بپرهيزيم و اين با انسان دوستى ناسازگارى دارد مى نويسد:

(چون اينها (كافران) در مسير سعادت خودشان كه نيستند براى ديگران هم وجودشان مضر است. پس به اين اعتبار بايد اينها را دشمن داشته باشيم.پس دشمن داشتن كافر ناشى از دوست داشتن ديگران است ناشى از خيرخواهى ديگران است نه از بدخواهى براى آنها تا هر حدى به كافر مى توان احسان كرد ولى به اين شرط كه اين احسان اسأه به ديگران نباشد اسأه به انسانيت نباشد به ضرر مصالح بشريت نباشد.)(45)

بر اين اساس خيرخواهى براى همه افراد بشر و دوست داشتن انسان به خاطر انسانيت ارزش است. اسلام خواسته است كه ما خيرخواه همه مردم باشيم همه افراد بشر و حتى براى كافران يعنى‏