قلمرو تساهل و تسامح در نظر شهید مطهری (قدس سره) نسخه متنی

يهودى و مجوسى و غيره به همديگر بجوشند و از يكديگر استفاده كنند ولى اين سعه صدر خلفا نبود و دستور خود پيغمبر بود.) (48)

ابواسحاق صابى از علماى قرن چهارم در دربار عزالدوله از آل بويه كه حاكمانى شيعى مسلك بودند سمت و جايگاه مستوفى گرى را كه از اهميت زيادى برخوردار بود بر عهده داشت.او مردى دانشمند اديب و بسيار باادب بود. با اين كه مسلمان نبود و پيرو مذهب (صابئه) بود ولى آداب و اخلاق اسلامى را محترم مى شمرد و به احترام مسلمانان روزهاى ماه رمضان كه همه مسلمانان روزه داشتند چيزى نمى خورد و از احترام به آداب و سنن اسلامى فروگذار نمى كرد.

او در سال 384 هجرى قمرى در گذشت.(49) سيدرضى كه از علماى بزرگ شيعه و همروزگار وى بود در رثاى وى قصيده اى سرود و از مقام علمى و ادب وى تجليل كرد از جمله مى سرايد:

آيا ديدى چه شخصيتى را روى اين چوبهاى تابوت حمل كردند؟ آيا ديدى چگونه شمع محفل خاموش شد؟ كوهى فرو ريخت كه اگر اين كوه به دريا ريخته بود دريا را به هيجان مى آورد و سطح آن را كف آلود مى ساخت.من قبل از آن كه خاك تو را در برگيرد باور نمى كردم كه خاك مى تواند كوههاى عظيم را بپوشاند.

استاد شهيد اين جريان را كه نشانگر تسامح و تساهل جامعه اسلامى با غيرمسلمانان است (50) نقل و تاكيد مى كند كه زندگى مسالمت آميز پيروان اهل كتاب در جامعه اسلامى برخاسته از آموزه هاى دينى و سفارش معصومان عليهم السلام در نگهداشت حقوق و احترام به آنان سرچشمه مى گيرد و