قلمرو تساهل و تسامح در نظر شهید مطهری (قدس سره) نسخه متنی

سخت گيرى در جاى تسامح همان اندازه زشت و ناپسند است كه تسامح در جايى كه شدت عمل و درشتى لازم است.

استاد شهيد مطهرى در بيان مراتب امر به معروف و نهى از منكر با اشاره به اين كه اگر مرحله زبانى و تذكر اثرى نبخشيد بايد به برخورد عملى روى آورد مى نويسد:

(اسلام دينى است كه طرفدار حد است طرفدار تعزير است؛ يعنى دينى است كه معتقد است مراحل و مراتبى مى رسد كه مجرم را جز تنبيه عملى چيز ديگرى تنبيه نمى كند و از كار زشت باز نمى دارد؛ اما انسان نبايد اشتباه كند و خيال كند كه همه موارد موارد سخت گيرى و خشونت است.)(56)

اميرالمومنين عليه السلام در ستايش پيغمبر اكرم مى فرمايد:

(طبيب دوار بطبه قد احكم مراهمه واحمى مواسمه. يضع ذلك حيث الحاجه اليه من قلوب عمى و آذان صم والسنه بكم.)(57)

طبيبى كه بر سر بيماران گردان است و مرهم او بيمارى را بهترين درمان و آنجا كه دارو سودى ندهد داغ او سوزان. آن را به هنگام حاجت بر دلهايى نهد كه از ديدن حقيقت نابيناست و گوشهايى كه ناشنواست و زبانهايى كه ناگوياست.

در اين مدح و ستايش و بيان ويژگيهاى رخشنده پيامبر اكرم در انجام رسالت خويش به پزشكى همانند شده است كه براى درمان بيماران گاه بر زخم آنها مرهم مى گذارد و گاه كه بيمارى شديد است و مرهم گذارى سودى ندارد با چاقوى جراحى آن را مى شكافد و جراحى مى كند و يا بر آن داغ مى نهد. در جايى كه زخم بيمار با گذاشتن مرهم بهبود مى يابد ديگر جراحى موردى ندارد و به طور طبيعى كارى نادرست است ولى اگر مرهم سود نبخشد بايد زخم جراحى شود و مرهم گذاشتن بر آن كارى است نادرست و بيهوده.