«طلبه شهيد: سيدعبدالصمد امام پناه» صوفثي به ره عشق صفا بايد كرد عهدي كه نموده‌اي وفا بايد كرد پدر و مادر گرامي براي آخرين بار دستتان را مي‌بوسم اميدوارم هميشه ايام را مثل امروز خوش بگذرانيد. چون ديدم آمادگي پذيرش واقعيت را نداريد لذا مجبورم اين گونه خداحافظي كنم. ولي راضي نمي‌شوم دلم مي خواست صاف كنار هم بايستيد و من پايتان را ببوسم و بعد با روي گشاده و بشاش از هم ديگر جدا شويم. البته باز هم به همديگر مي رسيم. ان شاءالله اگر خداوند بخواهد در آن دنيا تلافي مي كنم. چون اين دنيا را كوچكتر و پست‌تر از آن ديدم كه بتوانم بوسيله آشيائش شما را مسرور كنم. علي اي حال من اين را از خداوند سال‌هاست كه خواسته‌ام و منتظر بودم حال خداوند راضي شده و جوابم را داده است. پس شما هم راضي باشيد به رضاي خداوند و بدانيد هر حرفي غير اين كفر و وسوسه شيطان است. اگر بغضي هم دست داد فقط و فقط به ياد مصايب اباعبدالله الحسين -عليه‌السلام- اشك بريزند. چون من گناهكار و عاصي چيزي نيستم كه قابل اين باشم. هر چه هست در دامن اين بزرگواران است. گريه كنيد تا دست همه ما را بگيرند. از مادم حضرت زهرا -سلام‌الله‌عليها- صبربخواهيد. همو بودكه مرا به ساحل نجات رسانيد و الا خدا مي‌داند در چه سرگرداني‌اي بودم. مبادا فكر كنيد كه مرا از دست داده‌ايد. بهتر است از قول شهيد بهشتي برايت بگويم كه مي‌گفت: ما شهيدان را از دست نداده‌ايم. بلكه به دست آورده‌ايم و غلط است كه مي‌گويند از دست رفته خودمان هم موقعي به دست مي‌آييم كه روزي به شهادت برسيم. وصيتي هم دارم كه نگذاريد بعد سوء استفاده‌اي بشود. از همه آشنايان حليت بخواهيد. و السلام عليكم و رحمه‌الله و بركاته.
لطفا منتظر باشید ...
