ثقفى گويد: هنگامى كه به آن حضرت خبر شهادت مالك اشتر را دادند امام فرمود:
ما از خدائيم و بسوى او باز مى گرديم، و سپاس خداى را سزاست كه پروردگار جهانيان است، خداوندا او را نزد تو بحساب مى آورم، مرگ او از مصيبتهاى روزگار است.
سپس فرمود:
خداوند مالك را رحمت كند كه به عهدش وفا كرد و عمرش به پايان رسيد و با پروردگارش ديدار نمود.
و در روايتى ديگر اينگونه آمده:
خداوند مالك را رحمت كند، اگر كوهى بود بسيار سخت، و اگر سنگ بود بسيار محكم بود.
رَحْمَةُ اللَّهِ عَلَيْهِ، فَقَدِ اسْتَكْمَلَ اَيَّامَهُ، وَ لاقى حِمامَهُ، وَ نَحْنُ عَنْهُ راضُونَ، فَرَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ، فَضاعَفَ لَهُ الثَّوابَ، وَ اَحْسَنَ لَهُ الْمَابَ.