ابوالاغر تميمى گويد: هنگامى كه من در صفين ايستاده بودم عباس بن ربيعه در حاليكه مجهز بود از كنارم رد شد - سپس مبارزه او را با مردى شامى بيان مى كند، تا آنجا كه گويد: - امام فرمود: اى عباس آيا تو و ابن عباس را امر نكردم كه در جايگاه خود مستقر بوده و به جنگ نرويد؟ گفت: آرى، امام فرمود: چرا عمل نكردى؟ گفت: اى اميرالمؤمنين آيا به جنگ خوانده شوم ولى نپذيرم، فرمود: آرى اطاعت امامت از اجابت دعوت دشمنت مهمتر است - تا آنجا كه امام فرمود -:
خداوندا! مقام عباس را رفيع گردان و خطايش را ببخشاى، من از او گذشتم تو نيز از او بگذر.
قال نصر: اتى هاشم بن عتيبة علياً عليه السلام فقال: سر بنا يا اميرالمؤمنين الى هؤلاء القوم - الى ان قال: - و اللَّه ما احبّ أنّ لى ما على الارض فما اقلّت و لا ما تحت السّماء فما اظلّت، و انّى واليت عدواً لك و عاديت وليّاً لك، فقال عليه السلام:
اَللَّهُمَّ ارْزُقْهُ الشَّهادَةَ في سَبيلِكَ، وَ الْمُرافَقَةَ لِنَبِيِّكَ.