خدايا! حمد تو را سزاست، و پادشاهى سزاوار توست، و تمامى خير بدست توست، و تمامى امور آشكار و نهانش بسوى تو بازگشت مى كند، و تو نهايت تمامى كارها هستى.
خدايا! تو را سپاس بر عفوت بعد از قدرتت، و تو را سپاس بر بخششت بعد از خشم و غضبت.
خدايا! حمد و سپاس تو را سزاست، اى كه درجاتت برتر بوده، و اجابت كننده دعاها، و نازل كننده بركتها از بالاى هفت آسمان هستى، دهنده خواهشها، و تبديل كننده بديها به خوبيها، و قرار دهنده حسنات بعنوان درجه، و خارج كننده از تاريكيها به نور مى باشى.
خدايا! حمد تو را سزاست، اى كه بخشنده گناه، و پذيراى توبه اى، عقابت شديد بوده و نعمت عطا مى كنى، معبودى جز تو نيست و بازگشت بسوى توست، خدايا حمد و ستايش تو را سزاست در شب آنگاه كه فرا مى گيرد، و حمد تو را سزاست در روز آنگاه كه ظاهر مى گردد، و حمد و سپاس در دنيا و آخرت تو را سزاست.
خدايا! حمد تو را سزاست در شب آنگاه كه تاريكى بسيار مى گردد، و حمد تو را سزاست در صبح آنگاه كه جلوه مى كند، و تو را سپاس در طلوع شمس و غروب آن، و تو را سپاس بر نعمتهايت كه بشمارش در نيايد و هرگز قطع نشود.
خدايا! حمد تو را سزاست در گذشته، و سپاس تو را سزاست در آنچه باقى مانده است، خدايا در هر امر تكيه ام بر توست، و در هر حاجت توشه ام توئى، و در هر خواستى ياورم، و در هر وحشت مونسم، و در هر جايگاه هلاكت بارى پناهم بر توست.
خدايا! بر محمد و خاندانش درود فرست و بر روزيم بيفزا، و در آنچه به من داده اى بركت عطا كن، و دينم را ادا كرده و امورم را اصلاح فرما، تو مهربان و بخشنده اى، معبودى جز خداى بردبار و بزرگوار نيست، معبودى جز خدايى كه پروردگار جهانيان است نمى باشد.
معبودى جز خدائى كه پروردگار عرش بلند است نمى باشد، خدايا از تو مى خواهم موجبات رحمتت و بخششهاى بزرگت را، و نيز بهره ورى از هر خير، و سلامتى از هر گناه، و نائل شدن به بهشت، و رهايى از آتش را از تو خواستارم.
خدايا! هيچ گناهى را برايم باقى مگذار جز آنكه ببخشى، و نه اندوهى را جز آنكه برطرف فرمائى، و نه غمى را جز آنكه آنرا زائل سازى، و نه بيمارى را جز آنكه شفا دهى، و نه قرضى را جز آنكه ادا نمائى، و نه ترسى را جز آنكه ايمنى بخشى، و نه حاجتى را جز آنكه عطا كنى، به منت و لطفت و به مهربانيت، اى مهربانترين مهربانان.
عن ابي عبدالله عليه السلام قال: كان اميرالمؤمنين عليه السلام اذا فرغ من الزوال يقول:
اَللَّهُمَّ اِنّي اَتَقَرَّبُ اِلَيْكَ بِجُودِكَ وَ كَرَمِكَ، وَ اَتَقَرَّبُ اِلَيْكَ بِمُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ، وَ اَتَقَرَّبُ اِلَيْكَ بِمَلائِكَتِكَ الْمُقَرَّبينَ وَ اَنْبِيائِكَ الْمُرْسَلينَ، اَللَّهُمَّ اَنْتَ الْغَنِىُّ عَنّي وَ بِيَ الْفاقَةُ اِلَيْكَ، اَنْتَ الْغَنِيُّ وَ اَنَا الْفَقيرُ اِلَيْكَ، اَقِلْني عَثْرَتي، وَ اسْتُرْ عَلَيَّ ذُنُوبي،
___________________________________ اقلتنى عثرتى و سترت على ذنوبى "خ ل".
___________________________________ فان عفوك و جودك يسعنى "خ ل".
ثمّ يخرّ ساجداً و يقول:
يا اَهْلَ التَّقْوى وَ يا اَهْلَ الْمَغْفِرَةِ، يا بَرُّ يا رَحيمُ، اَنْتَ اَبَرُّ بي مِنْ اَبي وَ اُمّي وَ مِنْ جَميعِ الْخَلائِقِ، اِقْلِبْني بِقَضاءِ حاجَتي، مُجاباً دُعائى،
___________________________________ دعوتى "خ ل".