از آن حضرت روايت شده كه فرمود: هر كه اين آيات ششگانه را در هر روز صبح بخواند خداوند او را از هر بدى نجات دهد، و هر چند خود را در موضع هلاكت قرار دهد:
بگو ما دچار امرى نمى گرديم جز آنكه خداوند براى ما مقدر فرموده باشد، او مولاى ماست و مؤمنان بايد بر خداوند توكل كنند.
و اگر خداوند تو را به بدى دچار ساخت تنها خود قادر به برطرف ساختن آنست، و اگر اراده خير به تو نمود مانعى در جهت فضل و احسانش وجود ندارد، و به هر كه بخواهد فضلش را شامل مى گرداند و او آمرزنده و مهربان است.
و جنبده اى در زمين نيست جز آنكه روزيش برخداست و جايگاههاى كنونى و آينده او را مى داند و همه در كتاب روشن ضبط گرديده است، و هر جنبده اى كه قادر به كسب روزى نباشد خداوند او را روزى مى دهد و او شنوا و داناست.
هر در رحمتى كه خداوند براى مردم بگشايد كسى را ياراى بستن آن نمى باشد، و هر درى را كه ببندد گشاينده اى جز او برايش وجود ندارد و او استوار و حكيم است.
بگو آيا بدنبال كسانى هستيد كه غير از خدا مى خوانيد اگر خداوند اراده نمايد بدى بمن برسد آيا آنان قادر به برطرف ساختن آن هستند يا اگر اراده رحمتى را بنمايد آيا آنان قادر به منع نمودن آن مى باشند، بگو خداوند مرا كافى بوده و توكل كنندگان بر او توكل مى كنند.
خداوند مرا كافى بوده معبودى جز او نيست بر او توكل كرده و او پروردگار عرش بلند است.
نيرو و توان آنان را با نيرو و توان الهى دفع مى كنم و به پروردگار صبحگاه شفاعت مى جويم از شر آنچه خلق كرده، و به آنچه خدا خواهد پناه مى برم، نيرويى جز به اراده خداى برتر و والاتر نمى باشد.
روى الكليني عن الصادق عليه السلام:ان عليّاًعليه السلام كان يقول اذا اصبح:
سُبْحانَ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ، سُبْحانَ الْمَلِكِ القُدُّوسِ، سُبْحانَ الْمَلِكِ القُدُّوسِ، اَللَّهُمَّ اِنّي اَعُوذُ بِكَ مِنْ زَوالِ نِعْمَتِكَ وَ مِنْ تَحْويلِ عافِيَتِكَ وَ مِنْ فَجْأَةِ نَقِمَتِكَ وَ مِنْ دَرَكِ الشَّقاءِ، وَ مِنْ شَرِّ ما سَبَقَ فِي الْكِتابِ.
اَللَّهُمَّ اِنّي اَسْأَلُكَ بِعِزَّةِ مُلْكِكَ وَ بِشِدَّةِ قُوَّتِكَ، وَ بِعِظَمِ سُلْطانِكَ وَ بِقُدْرَتِكَ عَلى خَلْقِكَ اَنْ تُصَلِّيَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ.
ثم تسأل حاجتك، تقضى ان شاء الله تعالى.