صحیفة الامام علی (ع)

جواد قیومی اصفهانی

نسخه متنی -صفحه : 546/ 260
نمايش فراداده

دعاى آن حضرت هنگاميكه به خورشيد مى نگريست

اى خورشيد كه تصويرش زيبا و تقديرش امرى خارق العاده است، كه به عنوان چراغى براى ديده ها، و بهره دهى براى ساكنين شهرها قرار داده شده است، اشراقت زندگى و غروبت پايان دهى آنست، اگر طلوع كنى به امر محكمى است و اگر باز گردى به جايگاه محكمى باز مى گردى.

از آنكه آسمان را به تو زينت بخشيد و درخشندگى را بر تو پوشاند، و جايگاههاى طلوع را برايت شكافت، و به شعاعهاى نورانى تو را پوشانيد، از اين رو چيزى در مقابلت قرار نمى گيرد جز آنكه نابود مى گردد و انسانى بتو نمى نگرد جز آنكه مى سوزد، مى خواهم كه به سبب تو بما صحت و سلامتى ببخشد، و نيز بيمارى را دفع و تنهائى را رد، و اندوه را برطرف نمايد.

و ما را از لغزشها و پيروى هواى نفس و گمراهى بازدارد، و بما منّت نهد به داشتن عمرى طولانى و بهترين عمل، و تو را براى حكم جديد سعادتمند كننده اى قرار دهد، كه لباس صحت را بر ما بپوشاند و بلا را از ما دفع نمايد.

خدايا! بر محمد و خاندانش درود فرست، و نعمتهايى كه بما داده اى را بپايان رسان، و نيكيهايى كه بما عنايت فرموده اى را حفاظت گردان، تو احسان كننده منّت گذار، داراى فضل بسيار و انجام دهنده آنچه بخواهى هستى، و سپاس مخصوص پروردگار جهانيان است و او ما را كفايت كرده و بهترين نگاهبان است.

دعاؤه في الصباح و المساء

اَمْسَيْتُ اللَّهُمَّ مُعْتَصِماً بِذِمامِكَ الْمَنيعِ،الَّذي لايُحاوَلُ وَ لايُطاوَلُ، مِنْ شَرِّ كُلِّ غاشِمٍ وَ طارِقٍ، مِنْ سائِرِ مَنْ خَلَقْتَ وَ ما خَلَقْتَ، مِنْ خَلْقِكَ الصَّامِتِ وَ النَّاطِقِ، في جُنَّةٍ مِنْ كُلِّ مَخُوفٍ بِلِباسٍِ سابِغَةٍ حَصينَةٍ وِلاءِ اَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ.

مُحْتَجِباً مِنْ كُلِّ قاصِدٍ لي اِلى اَذِيَّةٍ بِجِدارِ حَصينِ الْاِخْلاصِ، فِي الْاِعْتِرافِ بِحَقِّهِمْ وَ الَّتمَسُّكِ بِحَبْلِهِمْ، مُوقِناً اَنَّ الْحَقَّ لَهُمْ وَ مَعَهُمْ، وَ فيهِمْ وَ بِهِمْ، اُوالي مَنْ والَوْا، وَ اُجانِبُ مَنْ جانَبُوا.

فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، وَ اَعِذْنِي اللَّهُمَّ بِهِمْ مِنْ شَرِّ كُلِّ ما اَتَّقيهِ، يا عَظيمُ حَجَزْتُ الْاَعادِيَ عَنّي بَبَديعِ السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ، اِنَّا جَعَلْنا مِنْ بَيْنِ اَيْديهِمْ سَدّاً وَ مِنْ خَلْفِهِمْ سَداً، فَاَغْشَيْناهُمْ فَهُمْ لايُبْصِرُونَ.