منقرى روايت كرده كه در روز صفين و برخورد با شاميان از آن حضرت شنيده شد كه مى فرمايد:
خداوندا! چشمها بسويت دوخته شده و دستها بسوى تو گشوده شده و گامها بسويت به حركت در آمده، و زبانها تو را مى خواند، و قلوب به سوى تو تمايل جسته، و حاكم در اعمال تو هستى، پس بين ما و آنان به حق حكم نما، كه تو بهترين حكم كنندگانى.
خداوندا! به تو شكايت مى بريم از غيبت پيامبرمان و كمى تعدادمان، و بسيارى دشمنانمان، و پراكندگى آرزوهايمان، و سختى زندگى، و آشكار شدن فتنه ها، پس ما را بر آنان يارى گردان با گشايشى نزديك و كمكى بسيار، كه حق را ظاهر و آشكار گردانى.
روى المنقري عن القعقاع بن الابرد قال: واللَّه انّي لواقف قريباً من علي عليه السلام بصفين يوم وقعة الخميس - الى ان قال: - و نظرت الى عليّ عليه السلام و هو قائم، فدنوت منه فاسمعه يقول:
لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظيمِ، اَللَّهُمَّ اِلَيْكَ الشَّكْوى وَ اَنْتَ الْمُسْتَعانُ.
ثم نهض حين قام قائم الظهيرة و هو يقول:
رَبَّنَا افْتَحْ بَيْنَنا وَ بَيْنَ قَوْمِنا بِالْحَقِّ وَ اَنْتَ خَيْرُ الْفاتِحينَ.