حارث اعور روايت مى كند كه حضرت على - كه بر او درود باد - شب عيد فطر دو ركعت نماز مى گذارد، در ركعت اول سوره حمد و هزار مرتبه سوره توحيد، و در ركعت دوم سوره حمد و يكبار سوره توحيد را مى خواند، آنگاه ركوع و سجده ميكرد.
بعد از سلام سر به سجده نهاده و در سجده صد بار مى فرمود: بسوى خدا توبه مى كنم.
آنگاه مى فرمود:
اى صاحب منت و جود و بخشش، اى صاحب منت و نعمت، اى برانگيزاننده محمد، بر محمد و خاندانش درود فرست و اين حاجتم را بر آور - و حاجت را ذكر ميكرد.
آنگاه بعد از آنكه سر از سجده برمى داشت رو بما كرد و مى فرمود: سوگند به آنكه جانم بدست اوست، كسى اين كار را انجام نمى دهد و از خدا چيزى نمى خواهد جز آنكه به او عطا مى نمايد، و اگر چه گناهانش به اندازه شنهاى بيابان باشد خداوند را بيامرزد.
اَللَّهُمَّ ارْحَمْنا بِرَحْمَتِكَ، وَ اعْصِمْنا بِعافِيَتِكَ، وَ امْدُدْنا بِعِصْمَتِكَ، وَ لا تُخْلِنا مِنْ فَضْلِكَ وَ رَحْمَتِكَ، اِنَّكَ اَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحيمٌ.