ما را فريفته، به جانب لامذهبى مى رانند و گمان مى رود كه عصر رياست روحانى وتاريخ انقراض دولت اسلام و انقلاب شريعت خيرالانام واقع بشود و چيزى نگذردكه حرّيّت مطلقه، رواج و منكراتْ مجاز و مسكراتْ مباح و مخُدّراتْ مكشوف وشريعتْ منسوخ و قرآنْ مهجور بشود و اين سوء ذكر و عوارض عظيم در شرح احوالشماها ابدالدّهر باقى بماندشما بهتر مى دانيد كه دين اسلام اكمل اديان و اتمّ شرايعاست و اين دين، دنيا را به عدل و شورا گرفتآيا چه افتاده است كه امروز بايددستور عدل ما از پاريس برسد؟ و نسخه شوراى ما از انگليس بيايد؟ اگر اين سرّسياسى را از دارالخلافه و غيرها استكشاف فرموديد كه در اين فتنه عُظما «برزالاسلام كلّه الى الكفر كلّه»، آن وقت داعيه اسلام را اجابت خواهيد كرد و به استغاثهما لبيك خواهيد گفت....
دوران قاجاريه، به خصوص سالهاى آخر آن، از تلخ ترين دوران تاريخ ايران به شمارمى رود؛ به نحوى كه در هرج و مرج و بى قانونى و دخالت بيگانگان بى نظير استدرچنين شرايطى، صمصام السلطنه از مجلس شوراى ملى به عنوان نخست وزير رأىاعتماد گرفتاما پس از مدت كوتاهى، بى لياقتى و ضعف شديد مديريتى او برهمگان روشن شدآية الله مدرس هنگامى كه ملاحظه كرد هيچ يك از تذكراتمشفقانه، تأثيرى ندارد، پيشنهاد تحصن در حرم حضرت عبدالعظيم را مطرح ساختو خود، به همراه گروهى از مردم در اعتراض به صمصام السلطنه در حرم متحصنشدندسرانجام، فشار مخالفان و نارضايتى عمومى، باعث سقوط كابينه صمصامالسلطنه شد و وثوق الدوله به نخست وزيرى رسيد.
1 سيدجلال الدين مدنى،تاريخ سياسى معاصر ايران، ص 59. 2 مركز بررسى اسناد تاريخى وزارت اطلاعات،زنده تاريخ،ص 8.