ائمّه معصومين - عليهم السلام - همه نوري واحدند، اما هر كدام در دوران امامت و يا حكومت خود متناسب با مقتضيات زمان و در برخي موارد ظاهراً بر خلاف مسير امام قبل يا بعد از خود عمل مي‌نمودند، اما در اصل در يك مسير و براي رسيدن به يك هدف تلاش مي‌كردند.
حوزه‌هاي علميه و علماي دين با سابقه تاريخي بيش از هزار سال، هميشه سعي در اجراي كاركرد ائمّه معصومين - عليهم السلام - در جامعه داشته‌اند، لذا در هر زمان با توجه به قدر مشتركها و اصول غير قابل انكار سازمان روحانيت، براي اجراي هر چه بهتر اين كاركرد، ناچار به درنظر گرفتن مقتضيات زمان هستند.
درك مسائل ثابت و دغدغه‌هاي مشترك، در هويت تاريخي صنف روحانيت، به عنوان بقية السلف ائمّه معصومين(ع) چندان دشوار نيست؛ بلكه كار مهم و ضروري، تطبيق، صحيح و روزآمد كردن اين امور كلّي بر مصاديق آن در هر زمان است.
آن‌چه اين مسأله را حساس مي‌كند اين است كه درك شرايط هر زمان، ناظر به نيازهاي همان زمان است. اما براي اينكه هر طلبه بتواند پس از به ثمر نشستن علمي و عملي خود، كه ممكن است 20 سال هم طول بكشد، نيازهاي آن زمان را پاسخ بگويد، مي‌بايست افقي بلند و چندين ساله را از آينده در نظر آورد، و طبق مقتضيات پيش‌بيني شده آن زمان، از هم اكنون خود را آماده سازد.